Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τελικά πόσο γρήγορα μπορούμε να διαβάσουμε;

Τελικά πόσο γρήγορα μπορούμε να διαβάσουμε;


Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν κάποιοι να διαβάζουν τόσα βιβλία; Πόσες φορές έχουμε ρωτήσει φίλους βιβλιόφιλους «Μα καλά πόσο γρήγορα διαβάζεις;». Μήπως εγώ διαβάζω αργά; Μήπως θα μπορούσα να διαβάζω πιο γρήγορα;


Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ ένα διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα
Learning how to learn. Μία από τις πολλές παραμέτρους που θίγει είναι αυτή της ταχύτητας ανάγνωσης. Όλο αυτό οδήγησε βεβαίως σε δαιδαλώδεις αναζητήσεις. Άρθρα, μελέτες και πολλές διαφορετικές προσωπικές απόψεις που συνέθεσαν μία πολυδιάστατη απάντηση.

Αρχικά είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το μάτι. Θα προσπαθήσω να πω με απλά λόγια όσα κατάλαβα. Σύμφωνα με όσα διάβασα λοιπόν, το μάτι προκειμένου να διαβάσει, θα πρέπει να σταματήσει σε ένα μέρος του κειμένου, είναι σαν να κάνει μικρά άλματα από συλλαβή σε συλλαβή, από λέξη σε λέξη και ένα μεγάλο άλμα όταν αλλάζει σειρά. Αφού το μάτι κάνει κάμποσα μικρά άλματα, ο εγκέφαλος θα πρέπει να επεξεργαστεί τις πληροφορίες έτσι ώστε να κατανοήσουμε τι έχουμε δει-διαβάσει.


Σύμφωνα με τους ειδικούς λοιπόν είναι απίθανο το μάτι να μπορεί να διαβάσει πάνω από 500-600 λέξεις το λεπτό. Το μάτι χρειάζεται χρόνο εξαιτίας αυτής της μηχανικής διαδικασίας κίνησης αλλά και του χρόνου που χρειάζεται ο εγκέφαλος για να κατανοήσει την οπτική πληροφορία.

Βέβαια οι ειδικοί που ασχολούνται με τη γρήγορη ανάγνωση ισχυρίζονται ότι μπορούν προσπεράσουν αυτό το «πρόβλημα» συγκρατώντας περισσότερο οπτικές πληροφορίες σε κάθε κίνηση του ματιού. Αντί να διαβάζει κανείς δύο λέξεις σε κάθε «άλμα», μπορεί να επεξεργάζεται κάποιες σειρές. Φυσικά κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει εξαιτίας του τρόπου που λειτουργεί το μάτι και του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλος και κατ’ επέκταση η μνήμη.

Πόσο γρήγορα διαβάζει όμως ο μέσος αναγνώστης; Η απάντηση είναι 200-400 λέξεις/λεπτό. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί κανείς σχεδόν να διπλασιάσει την ταχύτητα ανάγνωσής του, αν δεχτούμε ότι το όριο είναι οι 600 λέξεις. Όμως, διπλασιάζοντας το ρυθμό μας μήπως επηρεάζουμε την ποιότητα κατανόησης; Μήπως όσοι διαβάζουν γρήγορα κατανοούν λιγότερα;

Με μια γρήγορη αναζήτηση στο διαδίκτυο εντόπισα αρκετές τεχνικές που υπόσχονται βελτίωση του χρόνου ανάγνωσης. Μία από αυτές ισχυριζόταν ότι θα πρέπει να αποφύγουμε το subvocalization, δηλαδή τη φωνή που ακούμε μέσα μας όταν διαβάζουμε. Οι ειδικοί της «γρήγορης ανάγνωσης» ισχυρίζονται ότι αυτή η φωνούλα καθυστερεί την ανάγνωση και αν μάθεις να τη βάζεις σε σίγαση και να αναγνωρίζεις τις λέξεις οπτικά, θα διαβάζεις πολύ πιο γρήγορα!

Όμως αυτή η εσωτερική φωνή είναι απαραίτητη για να διαβάζει κανείς σωστά και να κατανοεί όσα διαβάζει. Αν ωστόσο εκπαιδεύσουμε την εσωτερική φωνή να διαβάζει γρηγορότερα, μήπως τότε τα πράγματα θα βελτιωθούν; Η απάντηση είναι ναι!

Υπάρχει ακόμη ένα «κόλπο» για να διαβάζουμε γρηγορότερα. Συνηθίζαμε να το κάνουμε όταν πηγαίναμε στις πρώτες τάξεις του δημοτικού και σταδιακά το εγκαταλείψαμε. Ναι, είναι η συνήθεια να δείχνουμε τη σειρά που διαβάζουμε με το δάχτυλό μας ή με ένα μολύβι. Αυτή η τεχνική βοηθά στα «άλματα» του ματιού και επομένως δε χάνουμε χρόνο. Μία άλλη μελέτη μάλιστα ισχυρίζεται ότι το δάχτυλο ή το μολύβι λειτουργεί και ως «συσκευή ρυθμού».

Τέλος, φαίνεται πως είναι πολύ σημαντικό, προκειμένου να αυξήσουμε την ταχύτητα ανάγνωσής μας να έχουμε ρίξει μία γρήγορη ματιά στο κείμενο, πριν το διαβάσουμε αλλά και να ξέρουμε τι ψάχνουμε. Κάτι που δεν είναι τόσο χρήσιμο βέβαια στην περίπτωση που διαβάζουμε λογοτεχνία.

Φυσικά έκανα το πείραμα! Διαβάζοντας, χωρίς να δείχνω τις γραμμές, και κατανοώντας πλήρως το κείμενο διάβασα 228 λέξεις/λεπτό. Όταν στη συνέχεια επιχείρησα να διαβάσω χρησιμοποιώντας το μολύβι το σκορ μου αυξήθηκε σε 246 λέξεις/λεπτό!

Εσείς με τι ταχύτητα διαβάζετε;


Αν θέλετε να ενημερώνεστε για τις καινούργιες αναρτήσεις του blog μπορείτε να ακολουθήσετε/κάνετε like στη σελίδα Λογοτεχνία παντού στο facebook!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Νεοελληνικός Ρομαντισμός (1830-1880)

Ρομαντισμός Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα κινήματα όλων των εποχών, καθώς επηρεάζει, εκτός από τη λογοτεχνία, όλες σχεδόν τις τέχνες. Κυριαρχεί στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές λογοτεχνίες (αγγλική, γαλλική, γερμανική) από τα τέλη του 18 ου αιώνα ως τα μέσα του 19 ου . Στην Ελλάδα εμφανίζεται με καθυστέρηση. Αναλόγως τη χώρα και τη λογοτεχνία ο ρομαντισμός εμφανίζει διαφορές και ιδιομορφίες. Βασικά χαρακτηριστικά: Ο ρομαντικός ποιητής συγκρούεται με τον κλασικισμό και τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού. Αμφισβητεί τους κανόνες, την τυποποίηση και τις ηθικές αξίες του κλασικού παρελθόντος και της παράδοσης. Περίοπτη θέση έχει το συναίσθημα και η φαντασία, η υπερβολή και το ιδανικό. Ο δημιουργός αποκαλύπτει μέσα από την τέχνη την προσωπική του ιδιοφυΐα . Οδηγείται στο παράδοξο, το μυστηριώδες, το ονειρικό, το υπερφυσικό, το ασαφές και το συγκεχυμένο. Διάχυτη μελαγχολία και απαισιοδοξία. Νοσταλγική διάθεση για το παρελθόν. Ως προς τη μορφή: Καταργούνται πολλοί παραδο...

Ανάσκελα - Rita Bullwinkel

Το βιβλίο αυτό το πέτυχα σε ένα γνωστό λογαριασμό στο Instagram , ξέρετε αυτόν τον λογαριασμό που βγάζουμε φωτογραφία τα μπουτάκια μας και τα βιβλία μας μαζί. Το διάβασα εξ ολοκλήρου στην παραλία και ομολογώ πως η παρέα του ήταν ενδιαφέρουσα. «Το "Ανάσκελα" είναι μια συλλογή διηγημάτων με φαντάσματα, μέντιουμ, μια ερωμένη παθιασμένη με τον ήχο κουρδίσματος της άρπας, έφηβες που πιστεύουν ότι στην πραγματικότητα είναι φυτά, φυλακισμένους σε γκούλαγκ και ανθρωποφάγες εκκλησίες. Μέσα από αυτές τις τρυφερές και συνάμα γκροτέσκ ιστορίες, οι χαρακτήρες αναρωτιούνται για τα σώματα που τους δόθηκαν και για την ίδια τη ζωή.» Η παραπάνω παρουσίαση, που προέρχεται από το οπισθόφυλλο του βιβλίου, θα έλεγα πως το αδικεί. Ναι μεν, αλλά. Όλα αυτά θα τα βρείτε σίγουρα σε αυτή τη συλλογή, αλλά θα βρείτε και πολλά άλλα που δρουν λιγότερο επιδερμικά. Ιστορίες που τις διαβάζεις λαίμαργα και φτάνοντας στο τέλος, παγώνεις. Όχι γιατί το τέλος τους είναι τρομακτικό, αλλά γιατί αυτό που έχουν να ...

Ρεαλισμός

Ήδη από τον Αριστοτέλη εντοπίζεται η άποψη πως η λογοτεχνία και η τέχνη γενικότερα θα πρέπει να αντανακλούν την πραγματικότητα. Ο όρος «ρεαλισμός» χρησιμοποιείται για να δηλώσει την τεχνοτροπία που εμφανίζεται στην τέχνη περίπου στα μέσα του 19 ου αιώνα. Δεν αναφέρεται αποκλειστικά στη λογοτεχνία, αλλά αφορά πολλές μορφές τέχνης, όπως η ζωγραφική και η γλυπτική. Paul Cézanne Still life with apples (1890) Στη λογοτεχνία εμφανίζεται αρχικά στη Γαλλία. Ο Φλομπέρ, με το έργο του Μαντάμ Μποβαρί , υπήρξε ο πρώτος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ρεύματος αυτού. Μέσα στα πλαίσια του ρεαλισμού αναπτύσσονται όλα τα είδη μυθιστορήματος. Χαρακτηριστικά ρεαλισμού: Πιστή απόδοση της πραγματικότητας. Αντικειμενικότητα, αληθοφάνεια, πειστικότητα. Θέματα: οικεία στον αναγνώστη, αντλημένα από τη ζωή. Ήρωες: αληθοφανείς. Επιμέρους μορφές ρεαλισμού: Ψυχολογικός ρεαλισμός: εδώ διερευνάται ο ψυχικός κόσμος των ηρώων. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος του είδους είναι ...