Το βιβλίο του Ρομπέρτο Μπολάνιο «Οι άγριοι ντετέκτιβ» δεν το διάβασα πρόσφατα, για την ακρίβεια το διάβασα πριν ένα χρόνο. Ψάχνοντας το σημειωματάριό μου – από αυτά τα σημειωματάρια που γράφεις μέσα ακαδημαϊκές σημειώσεις και μετά συνταγές για κέικ – για σημειώσεις σχετικά με τη διπλωματική μου βρήκα λίγες σημειώσεις που κράτησα αφού το διάβασα. Και κράτησα σημειώσεις επειδή είναι ΒΙΒΛΙΑΡΑ, το λέω προκαταβολικά και θα το πω όσες φορές χρειαστεί. Είναι από τα λίγα βιβλία που, παρά τις 700+ σελίδες του, διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον και όταν το τελείωσα δεν πίστευα ότι κρατούσα στα χέρια μου ένα τόσο εντυπωσιακό έργο. Έγραφα στο σημειωματάριο: Διαβάζοντας τη συλλεκτική έκδοση "Οι άγριοι ντετέκτιβ" «Μία ιστορία που περιστρέφεται γύρω από την ποίηση και πιο συγκεκριμένα γύρω από μία ομάδα ποιητών που αυτοπροσδιορίζονται ως ενστικτορεαλιστές. Η ιστορία διαδραματίζεται μεταξύ 1975 και 1996 στην πόλη του Μεξικού αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης και της Αφρικής. Χωρίζεται σε