Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναβλητικότητα & Μάθηση

Η αναβλητικότητα & πώς να την αντιμετωπίσουμε


Είστε και εσείς αναβλητικοί; Ψάχνετε και εσείς τρόπους να μην κάνετε αυτά που πρέπει; Βρίσκετε και εσείς επιφανειακές και πολλές φορές σχεδόν αστείες δικαιολογίες για να αποφύγετε όσα θέλετε να κάνετε; «Μην αναβάλλεις για αύριο όσα μπορείς να κάνεις σήμερα» μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή, αλλά μάλλον δεν της έδωσα πολλή σημασία.


Εικόνα από το διαδίκτυο


Τι είναι όμως η αναβλητικότητα;

Η αναβλητικότητα, κατά τον Sigmund Freud, είναι πιθανό να οφείλεται στην αρχή της ευχαρίστησης, δηλαδή κάποιος ενδεχομένως προτιμά να αποφεύγει τα αρνητικά συναισθήματα και να καθυστερεί τις εργασίες που του προκαλούν άγχος.

Ως αναβλητικότητα βέβαια δε θα πρέπει να θεωρούμε μόνο το να αναβάλλουμε να ξεκινήσουμε μία εργασία αλλά και το να βρίσκουμε τρόπους ενδιάμεσα να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, όπως το να χρονοτριβούμε στα κοινωνικά δίκτυα (ίσως και να διαβάζουμε άρθρα όπως αυτό!). Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως η αναβλητικότητα είναι μία αυτόματη συνήθεια, που πολύ συχνά δεν αντιλαμβανόμαστε πως έχουμε ξεκινήσει.

Τι γίνεται όμως όταν η αναβλητικότητα «χτυπά» τις υποχρεώσεις μας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο; Είναι πράγματι σοβαρό πρόβλημα και πρέπει να αντιμετωπιστεί;

Η αναβλητικότητα είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους. Δεν είναι λίγες οι φορές που διαβάζοντας μία έκθεση μαθητή/τριας μου σκέφτηκα ότι την έγραψε βιαστικά, ίσως και τελευταία στιγμή, αφού κάποιες φορές μπορεί να μην είναι καν ολοκληρωμένη! Όμως και εγώ η ίδια αντιλαμβάνομαι ότι αναβάλλω συνεχώς να ασχοληθώ με κάποιες υποχρεώσεις μου βρίσκοντας άλλες ασχολίες, που πείθω τον εαυτό μου πως είναι εξίσου σημαντικές.

Όταν όμως η αναβλητικότητα αφορά τη μάθηση, το πρόβλημα είναι αρκετά σημαντικότερο απ’ όσο φαίνεται. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει ένας συγκεκριμένος μηχανισμός μάθησης, μαθαίνουμε δηλαδή με συγκεκριμένο τρόπο. Η επίτευξη της μάθησης είναι μία προοδευτική διαδικασία που απαιτεί χρόνο για μελέτη και χρόνο για ξεκούραση, έτσι ώστε ο εγκέφαλός μας να καταφέρει να επεξεργαστεί και να ταξινομήσει τις νέες γνώσεις. Επομένως όταν αποφασίζουμε για παράδειγμα να διαβάσουμε τελευταία στιγμή για το τεστ στο σχολείο ή για την εξεταστική, αυτό σημαίνει ότι απλώς σωρεύουμε γνώσεις, που γρήγορα θα ξεχαστούν, χωρίς να καταλήγουμε σε ουσιαστική μάθηση.

Το θετικό όμως είναι ότι υπάρχουν τρόποι να αντιμετωπίσουμε την αναβλητικότητα. Ένας από τους δημοφιλέστερους τρόπους είναι η τεχνική pomodoro. Τη χρησιμοποιώ χρόνια και η αλήθεια είναι πως είναι αποτελεσματική. Υπάρχουν πολλές εφαρμογές για το κινητό που βοηθούν στην εφαρμογή της (εγώ χρησιμοποιώ την Focus to do). Επί της ουσίας είναι μία μέθοδος διαχείρισης χρόνου. Κατά την εφαρμογή της δεσμευόμαστε επί 25 λεπτά να παραμένουμε συγκεντρωμένοι και τα επόμενα 5 λεπτά κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Μετά από 4 pomodoro (δηλαδή 4 25λεπτα) κάνουμε ένα μεγάλο διάλειμμα 15-20 λεπτά. Φυσικά μην περιμένετε η μέθοδος αυτή να κάνει από μόνη της θαύματα! Θα πρέπει οι ίδιοι να έχουμε τη θέληση να την εφαρμόσουμε και να αισθανόμαστε και την ανάλογη δέσμευση απέναντι σε αυτό. Έτσι είναι χρήσιμο κατά τη διάρκεια του 25λεπτου να απομονώνουμε ό,τι είναι δυνατόν να αποσπάσει την προσοχή μας. Για παράδειγμα, η τοποθέτηση του κινητού ανάποδα, έτσι ώστε να μη βλέπουμε την οθόνη του, και σε αθόρυβη λειτουργία είναι σίγουρα κάτι που θα βοηθούσε. Επίσης, χρήσιμο θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε ακουστικά που απομονώνουν τους εξωτερικούς ήχους. Εξάλλου, δεν είναι δυνατό να έχουμε την απαίτηση από τους ανθρώπους που συναναστρεφόμαστε να μη μας ενοχλούν, αλλά θα πρέπει να δημιουργήσουμε οι ίδιοι τις ιδανικές, για εμάς, συνθήκες.

Πολύ βοηθητικό είναι επίσης το να αναπτύξουμε ένα είδος τελετουργικού. Πιο συγκεκριμένα, το να υιοθετήσουμε μία ρουτίνα που θα μας ικανοποιεί και θα μας βοηθήσει να συγκεντρωθούμε στην εργασία μας. Για παράδειγμα, το να φτιάξουμε καφέ ή τσάι και να ανάψουμε ένα αρωματικό κερί που θα τοποθετήσουμε πάνω στο γραφείο μας μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Το να ακούμε μουσική και να καθόμαστε στην αγαπημένη μας γωνιά ή στην αγαπημένη μας πολυθρόνα μπορεί επίσης να λειτουργεί ως ένα τελετουργικό. Σίγουρα σε αυτό βοηθά βέβαια και η κατάλληλη διαμόρφωση του χώρου μας, έτσι ώστε αυτός να μας ικανοποιεί και να μας δημιουργεί ευχάριστα συναισθήματα.

Ακόμη ένας τρόπος για να αποφύγουμε την αναβλητικότητα είναι αυτός της ανταμοιβής. Να υποσχεθούμε δηλαδή στον εαυτό μας ότι μετά την ολοκλήρωση της εργασίας μας θα ανταμειφθούμε με μία βόλτα, με ένα γλυκό, με μία αγορά ή με οτιδήποτε άλλο μας αρέσει. Φυσικά θα πρέπει να είμαστε δίκαιοι στις ανταμοιβές μας και αυστηροί – αν δεν ολοκληρώσουμε την εργασία, δε θα ανταμειφθούμε – όσο θα ήμασταν ίσως με ένα μικρό παιδί. Για παράδειγμα με την ολοκλήρωση ενός μεγάλου ή σημαντικού project, θα πρέπει και η ανταμοιβή μας να είναι ανάλογη (π.χ. ένα gadget ή ένα ταξίδι στο εξωτερικό).

Στην αντιμετώπιση της αναβλητικότητας βέβαια μπορεί να βοηθήσει και η δημιουργία λίστας. Το να καταγράφουμε στο σημειωματάριο μας τις εβδομαδιαίες υποχρεώσεις μας και ακολούθως κάθε μέρα τις καθημερινές εργασίες που πρέπει να ολοκληρώσουμε την επόμενη μέρα, θα μας βοηθήσουν να διατηρήσουμε τους στόχους μας. Μάλιστα η έρευνα έχει δείξει πως η πιο κατάλληλη ώρα για να οργανώσουμε την επόμενη μέρα είναι το απόγευμα, αφού αυτό δίνει χρόνο στο υποσυνείδητό μας να επεξεργαστεί τις εργασίες της επόμενης μέρας και να βρει τρόπους για την ολοκλήρωσή τους. Όταν δε σημειώνουμε τις εργασίες που πρέπει να ολοκληρώσουμε, αυτές παραμένουν στη μνήμη μας καταλαμβάνοντας πολύτιμο χώρο.

Ολοκληρώνοντας, είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου πως οι συνήθειες έχουν δύναμη, επειδή πιστεύουμε σε αυτές. Αυτό συνεπάγεται πως για να αλλάξουμε μια συνήθεια, θα πρέπει να αλλάξουμε την πεποίθησή μας. Είναι σημαντικό επομένως να πιστεύουμε πως μπορούμε να σταματήσουμε να είμαστε αναβλητικοί, πως μπορούμε να δράσουμε οργανωμένα και να παραμείνουμε εντός προγράμματος. Ακόμη και αν ξεφύγουμε από τον προγραμματισμό μας, λόγω απρόοπτων γεγονότων, είναι σημαντικό να μην απογοητευόμαστε, αλλά να συνεχίζουμε από εκεί που είχαμε μείνει.

Τέλος, είναι αξιοσημείωτο πως η αναβλητικότητα έχει ανάλογα χαρακτηριστικά με τον εθισμό, προσφέρει δηλαδή προσωρινή ικανοποίηση και ανακούφιση. Το να αντιμετωπίσουμε την αναβλητικότητα έχει θετικά αποτελέσματα όχι μόνο στις επιδόσεις μας στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο ή στην εργασία μας, αλλά και στον ψυχισμό μας, αφού το άγχος που την ακολουθεί είναι γνωστό σε όλους εμάς τους αναβλητικούς.


Σημείωση: Για την αναβλητικότητα άρχισα να ψάχνω λόγω του ότι είμαι και η ίδια αναβλητική. Μάλιστα όσο περνούσαν τα χρόνια η αναβλητικότητά μου χειροτέρευε. Για το παραπάνω άρθρο άντλησα πληροφορίες από το διαδίκτυο αλλά και από ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σεμινάριο που παρακολουθώ διαδικτυακά, με τίτλο Learning how to learn.


Αν θέλετε να ενημερώνεστε για τις καινούργιες αναρτήσεις του blog μπορείτε να ακολουθήσετε/κάνετε like στη σελίδα Λογοτεχνία παντού στο facebook!

 


Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ελέφαντας - Ρέιμοντ Κάρβερ

Όταν πήγα να αγοράσω τους Αρχάριους του Κάρβερ, ο υπάλληλος του βιβλιοπωλείου και φίλος είπε πως θα πρέπει να διαβάσω οπωσδήποτε και τον Ελέφαντα .  Ολοκλήρωσα τους Αρχάριους . Ενθουσιάστηκα. Έγραψα για αυτό και τελικά παρήγγειλα και τον Ελέφαντα . Δεν έψαξα καν την περιγραφή του βιβλίου. Ήμουν σίγουρη πως θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο μέσα μου με το προηγούμενο. Πιάνοντας στα χέρια μου ένα βιβλίο με τόσο αινιγματικό τίτλο συνήθως ξεκινάω τις εικασίες. Δε διαβάζω το οπισθόφυλλο, από φόβο μήπως μου αποκαλύψει τη σημασία του τίτλου. Η συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ, με τίτλο Ελέφαντας , είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Γιατί ελέφαντας αναρωτιόμουν και όσο προχωρούσα από το ένα διήγημα στο άλλο, τόσο πιο πολύ έπειθα τον εαυτό μου πως ο ελέφαντας είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα που πλακώνει τους ανθρώπους για όσα βιώνουν στις ιστορίες αυτές. Ο Κάρβερ βέβαια με διέψευσε πανηγυρικά, η απάντηση ήρθε στο ομώνυμο διήγημα. Άλλωστε ο ελέφαντας δεν είναι απαραίτητο να σε πλακώσει με το βάρος του

Άλφρεντ & Έμιλυ - Ντόρις Λέσινγκ

Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν κατάλαβα πώς έφτασε στα χέρια μου. Δεν είχα σκοπό να το αγοράσω, ούτε να αγοράσω βιβλία γενικώς εκείνη τη μέρα. Βρέθηκα στο παζάρι βιβλίου της Κοτζιά – πριν 2 ή 3 χρόνια – και απλώς μου τράβηξε την προσοχή. Δεν το πολυσκέφτηκα – η τιμή του ήταν εξαιρετική – και το αγόρασα. Το Άλφρεντ & Έμιλυ είναι το τελευταίο βιβλίο της Ντόρις Λέσινγκ, η οποία τιμήθηκε στα 87 της χρόνια (2007) με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στο έργο της αυτό μιλά για τη ζωή των γονιών της. Χωρίζει το βιβλίο σε δύο μέρη. Το πρώτο περιέχει μία φανταστική ιστορία με πρωταγωνιστές τους γονείς της, οι οποίοι ζουν όμως μία άλλη φανταστική ζωή που τους έδωσε η συγγραφέας. Το δεύτερο μέρος περιέχει τις αναμνήσεις της από τους γονείς της και από τη ζωή τους στη Βρετανική αποικία της Ζιμπάμπουε όπου μεγάλωσε. Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο μέρος το βρήκα βαρετό. Μία ιστορία με πλούσιους και φτωχούς, με αστούς και επαρχιώτες, με φιλανθρωπίες και μουσικές βραδιές. Τίποτα ιδιαίτερο. Η Λέσινγκ έφτιαξ

Ιστορία δύο πόλεων - Τσαρλς Ντίκενς

"Ιστορία δύο πόλεων"  Τσαρλς Ντίκενς    Την «Ιστορία δύο πόλεων» τη «λιβάνιζα» καιρό τώρα. Ξεκίνησα να διαβάζω το πρωτότυπο κείμενο – ναι το αγγλικό – αλλά δεν τα κατάφερα. Αποφάσισα να αγοράσω την ελληνική μετάφραση. Δίλημμα πάλι, ποια έκδοση να προτιμήσω. Τελικά κατέληξα στην πιο πρόσφατη, αυτή του Ψυχογιού, και δεν το μετάνιωσα. Όμορφη έκδοση, αρκετά προσεγμένη, με μετάφραση που μου θύμισε πολύ το πρωτότυπο κείμενο, χωρίς να λείπουν βέβαια τα λάθη. Ξεκινάω λοιπόν και διαβάζω: " Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η Άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο, πηγαίναμε γραμμή όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση - κοντολογίς, η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που