Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από 2020

22/11/63 - Στίβεν Κιγνκ

Ήθελα εδώ και πολύ καιρό να διαβάσω Στίβεν Κίνγκ. Έψαχνα να βρω λοιπόν ένα βιβλίο του που να ταιριάζει κάπως στη διάθεσή μου. Διάλεξα το 22/11/63 λόγω του χρονικού πλαισίου του. Διαδραματίζεται στην Αμερική του 1960 και αναφέρεται στη δολοφονία του Τζον Κένεντι. Φωτογραφία από το getliterary Όλη η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την προσπάθεια του πρωταγωνιστή να γυρίσει πίσω στο χρόνο και να διορθώσει τη δολοφονία του Κένεντι, αφού έχει πεισθεί πως, αν αυτή αποφευχθεί, ο σημερινός κόσμος θα είναι καλύτερος. Πρωταγωνιστής και αφηγητής είναι ένα. Όλη η ιστορία είναι δοσμένη μέσα από τη ματιά του Τζέικ Έπινγκ (ή Τζορτζ Άμπερσον) ενός καθηγητή φιλολόγου που αφήνει την σχεδόν βαρετή ως τότε ζωή του για να γίνει ένας ταξιδιώτης του χρόνου και να αλλάξει τον ρου της ιστορίας. Στην πορεία βέβαια κατανοεί πως «το παρελθόν είναι αρμονικό, δε θέλει να αλλάξει» και για αυτό του βάζει εμπόδια. Κατανοεί επίσης ότι το φαινόμενο της πεταλούδας δημιουργεί πληθώρα αλλαγών σε κάθε τι που αλλάζει εκείνο

Ο Παπαδιαμάντης τα Χριστούγεννα

Ψάχνοντας στη βιβλιοθήκη που βρίσκεται στο πατρικό μου σπίτι για το επόμενό μου ανάγνωσμα, βρήκα μια σκληρόδετη έκδοση με τίτλο "Παιδικά Διηγήματα" Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, εκδόσεις Άγκυρα, 1989. Το βιβλίο ήταν φθαρμένο εσωτερικά, αφού ως παιδί το διάβαζα συχνά. Και το διάβαζα κατά κύριο λόγο τα Χριστούγεννα, παρόλο που, όπως ανακάλυψα αρκετές ώρες αργότερα, στη βιβλιοθήκη υπήρχε και έκδοση με τα διηγήματά  του  που αναφέρονται στις γιορτές των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων. Ξεφυλλίζοντας τα «Παιδικά Διηγήματα» συνειδητοποίησα βεβαίως πως είχαν αποδοθεί στη δημοτική, έτσι ώστε να μπορεί ένα παιδί δημοτικού να τα διαβάσει. Συνέχισα να ξεφυλλίζω και έπεσα πάνω στο διήγημα «Της Κοκκόνας το σπίτι». Το θυμόμουν αυτό! Άρχισα να το διαβάζω ξανά. Όμως στην απόδοση το παπαδιαμαντικό κείμενο έχανε τη μαγεία του. Το αναζήτησα και αποφάσισα να το παραθέσω. Μαζί με το κείμενο εντόπισα και ένα βίντεο με την ανάγνωση του κειμένου. Τῆς κοκόνας τὸ σπίτι Συγγραφέας: Αλέξανδρ

Αναβλητικότητα & Μάθηση

Η αναβλητικότητα & πώς να την αντιμετωπίσουμε Είστε και εσείς αναβλητικοί; Ψάχνετε και εσείς τρόπους να μην κάνετε αυτά που πρέπει; Βρίσκετε και εσείς επιφανειακές και πολλές φορές σχεδόν αστείες δικαιολογίες για να αποφύγετε όσα θέλετε να κάνετε; «Μην αναβάλλεις για αύριο όσα μπορείς να κάνεις σήμερα» μου έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή, αλλά μάλλον δεν της έδωσα πολλή σημασία. Εικόνα από το διαδίκτυο Τι είναι όμως η αναβλητικότητα; Η αναβλητικότητα, κατά τον Sigmund Freud, είναι πιθανό να οφείλεται στην αρχή της ευχαρίστησης, δηλαδή κάποιος ενδεχομένως προτιμά να αποφεύγει τα αρνητικά συναισθήματα και να καθυστερεί τις εργασίες που του προκαλούν άγχος. Ως αναβλητικότητα βέβαια δε θα πρέπει να θεωρούμε μόνο το να αναβάλλουμε να ξεκινήσουμε μία εργασία αλλά και το να βρίσκουμε τρόπους ενδιάμεσα να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, όπως το να χρονοτριβούμε στα κοινωνικά δίκτυα (ίσως και να διαβάζουμε άρθρα όπως αυτό!). Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε πως η αναβλητικότητα είν

Τελικά πόσο γρήγορα μπορούμε να διαβάσουμε;

Τελικά πόσο γρήγορα μπορούμε να διαβάσουμε; Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν κάποιοι να διαβάζουν τόσα βιβλία; Πόσες φορές έχουμε ρωτήσει φίλους βιβλιόφιλους  «Μα καλά πόσο γρήγορα διαβάζεις;». Μήπως εγώ διαβάζω αργά; Μήπως θα μπορούσα να διαβάζω πιο γρήγορα; Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ ένα διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα Learning how to learn . Μία από τις πολλές παραμέτρους που θίγει είναι αυτή της ταχύτητας ανάγνωσης. Όλο αυτό οδήγησε βεβαίως σε δαιδαλώδεις αναζητήσεις. Άρθρα, μελέτες και πολλές διαφορετικές προσωπικές απόψεις που συνέθεσαν μία πολυδιάστατη απάντηση. Αρχικά είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το μάτι. Θα προσπαθήσω να πω με απλά λόγια όσα κατάλαβα. Σύμφωνα με όσα διάβασα λοιπόν, το μάτι προκειμένου να διαβάσει, θα πρέπει να σταματήσει σε ένα μέρος του κειμένου, είναι σαν να κάνει μικρά άλματα από συλλαβή σε συλλαβή, από λέξη σε λέξη και ένα μεγάλο άλμα όταν αλλάζει σειρά. Αφού το μάτι κάνει κάμποσα μικρά άλ

9 αγαπημένα βιβλία που διάβασα το 2020

9 Αγαπημένα Βιβλία του 2020 Σε λίγες μέρες το 2020 θα φύγει. Αυτή τη χρονιά πέρασα πολλές ώρες στο σπίτι και ως εκ τούτου διάβασα πολλά βιβλία. Πολλά αξιόλογα βιβλία. Είχε και κάτι θετικό επομένως! Ανάμεσά τους ξεχώρισα τα παρακάτω εννιά, στα οποία θα κάνω μία σύντομη αναφορά. Διαβάζοντας κρατάω πάντα αποσπάσματα, τα οποία θα παραθέσω επίσης! Incidental Comics by Grant Snider Άνθρωποι και ποντίκια - Τζον Στάινμπεκ Το διάβασα στην προηγούμενη καραντίνα, σύμφωνα με το Goodreads τον Απρίλιο. Νομίζω είναι από τα βιβλία που θα ξαναδιάβαζα ευχάριστα, όπως και πολλά άλλα της λίστας βέβαια. Ένα βιβλίο σύντομο, που ρέει ευχάριστα και μετατρέπεται σταδιακά σε γροθιά στο στομάχι. Μια ανθρώπινη ιστορία για τα όνειρα που τελικά διαψεύστηκαν. « Μου 'τυχε να το δω πολλές φορές. Ένας άνθρωπος κουβεντιάζει μ' έναν άλλο, κι είτε τον προσέχει και τον καταλαβαίνει ο άλλος είτε όχι, δεν κάνει καμία διαφορά .» Η πτώση - Αλμπέρ Καμύ Άλλο ένα σύντομο βιβλίο που τάραξε όμως τη μονοτονί

Νεοελληνικός Ρομαντισμός (1830-1880)

Ρομαντισμός Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα κινήματα όλων των εποχών, καθώς επηρεάζει, εκτός από τη λογοτεχνία, όλες σχεδόν τις τέχνες. Κυριαρχεί στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές λογοτεχνίες (αγγλική, γαλλική, γερμανική) από τα τέλη του 18 ου αιώνα ως τα μέσα του 19 ου . Στην Ελλάδα εμφανίζεται με καθυστέρηση. Αναλόγως τη χώρα και τη λογοτεχνία ο ρομαντισμός εμφανίζει διαφορές και ιδιομορφίες. Βασικά χαρακτηριστικά: Ο ρομαντικός ποιητής συγκρούεται με τον κλασικισμό και τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού. Αμφισβητεί τους κανόνες, την τυποποίηση και τις ηθικές αξίες του κλασικού παρελθόντος και της παράδοσης. Περίοπτη θέση έχει το συναίσθημα και η φαντασία, η υπερβολή και το ιδανικό. Ο δημιουργός αποκαλύπτει μέσα από την τέχνη την προσωπική του ιδιοφυΐα . Οδηγείται στο παράδοξο, το μυστηριώδες, το ονειρικό, το υπερφυσικό, το ασαφές και το συγκεχυμένο. Διάχυτη μελαγχολία και απαισιοδοξία. Νοσταλγική διάθεση για το παρελθόν. Ως προς τη μορφή: Καταργούνται πολλοί παραδο

Ηθογραφία

Ηθογραφία Ως όρος της Ιστορίας της λογοτεχνίας η ηθογραφία δηλώνει την τάση της πεζογραφίας να αντλεί τα θέματά της από κοινωνίες της υπαίθρου κι από την κοινωνία και το περιβάλλον της αστικής γειτονιάς. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και επομένως εντάσσεται στο ρεύμα του ρεαλισμού και αργότερα του νατουραλισμού, χωρίς να λείπουν τα λυρικά και ποιητικά στοιχεία Πιο συγκεκριμένα επικράτησε κατά την περίοδο 1880 – 1930. Συνδέεται άμεσα με τη λογοτεχνική γενιά του 1880 και την ανάπτυξη του νεοελληνικού διηγήματος. Χαρακτηριστικά ηθογραφικών κειμένων: Πιστή παρουσίαση της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο και στο ελληνικό χωριό. Αναφορά στις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του ελληνικού λαού. Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου.   Έντονος λυρισμός. Προσωπικά βιώματα. Ο τόπος καταγωγής του πεζογράφου χρησιμοποιείται συχνά ως πλαίσιο στα έργα τους. Παιδικοί αρραβώνες (1877) Γύζης Νικόλαος Λάδι σε μου