Λογοτεχνία Παντού

"Ιστορία δύο πόλεων"  Τσαρλς Ντίκενς    Την «Ιστορία δύο πόλεων» τη «λιβάνιζα» καιρό τώρα. Ξεκίνησα να διαβάζω το πρωτότυπο κείμενο – ναι το αγγλικό – αλλά δεν τα κατάφερα. Αποφάσισα να αγοράσω την ελληνική μετάφραση. Δίλημμα πάλι, ποια έκδοση να προτιμήσω. Τελικά κατέληξα στην πιο πρόσφατη, αυτή του Ψυχογιού, και δεν το μετάνιωσα. Όμορφη έκδοση, αρκετά προσεγμένη, με μετάφραση που μου θύμισε πολύ το πρωτότυπο κείμενο, χωρίς να λείπουν βέβαια τα λάθη. Ξεκινάω λοιπόν και διαβάζω: " Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η Άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο, πηγαίναμε γραμμή όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση - κοντολογίς, η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που

 ΕΡΩΤΙΚΗ (ΙΠΠΟΤΙΚΗ) ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ   Ως "μυθιστορία" αναφέρεται το μεσαιωνικό μυθιστόρημα. Πολλές φορές αναφέρεται και με τον όρο "μυθιστόρημα", ενώ οι κλασικοί φιλόλογοι το ονομάζουν "αρχαίο" μυθιστόρημα.   1ος αι. μ.Χ. εμφανίζεται το παλαιότερο μυθιστόρημα με τίτλο Τα περί Χαιρέαν και Καλλιρρόην του Χαρίτωνα.   2ος αι. μ.Χ. τα σημαντικότερα έργα της κατηγορίας. Είναι η «περίοδος της 2ης σοφιστικής». Δάφνις και Χλόη του Λόγγου (ποιμενικό ειδύλλιο, διαδραματίζεται στη Λέσβο) Εφεσιακά του Ξενοφώντα του Εφέσιου Τα κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα του Αχιλλέα Τάτιου   4ος αι. μ.Χ. τα Αιθιοπικά του Ηλιόδωρου   Οι παραπάνω μυθιστορίες: Διαδραματίζονται σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Βασικά θεματικά στοιχεία: το ταξίδι και η περιπέτεια Βασική υπόθεση: ο χωρισμός 2 ερωτευμένων, τα εμπόδια, οι δυσκολίες ως την επανένωσή τους. Ο Έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη. Η τύχη εχθρική θεότητα Δευτερεύοντα στοιχεία: η θρησκεία, η μαγεία, το όνειρο

  Γράμματα II : Νεοελληνική φιλολογία (ΕΛΠ 30) Η επτανησιακή ποίηση του 19 ου αιώνα (Βασικά γνωρίσματα) Λογοτεχνικές επιρροές: —   Ιταλικός νεοκλασικισμός —   Ρομαντισμός —   Γερμανική & Αγγλική λογοτεχνία —   Αρχαία ελληνική & λατινική γλώσσα & λογοτεχνία —   Εντόπια λογοτεχνική παράδοση (Χριστόπουλος, Βηλαράς) —   Κρητική αναγέννηση —   Δημοτικό τραγούδι Κλασικισμός – Ρομαντισμός: —   Σύνδεση με πρότυπα & αξίες κλασικής λογοτεχνίας —   Ανυπέρβλητα πρότυπα παρελθόντος —   Αντικειμενική θεώρηση κόσμου —   Απελευθέρωση φαντασίας & συναισθήματος —   Πρωτοτυπία & δημιουργικότητα καλλιτέχνη —   Υποκειμενική θέαση πραγματικότητας   Τεχνοτροπία - ποιητική: —   Σύζευξη νεοκλασικισμού – ρομαντισμού —   Επτανησιακός νεοκλασικισμός: υιοθετεί σταθερούς κανόνες —   Θεματοποιεί συναισθηματικό & ιδεολογικό κόσμο —   Θέματα από ελληνικό παρελθόν σε συνάρτηση με το παρόν —   1830 κ.ε. επιρρ

Γράμματα II: Νεοελληνική φιλολογία (ΕΛΠ 30) Η επτανησιακή ποίηση του 19ου αιώνα (Ιστορικοκοινωνικό & πνευματικό πλαίσιο) Ιστορικό πλαίσιο: —   Τέλη 13 ου αι. – 1797 : ενετική κατοχή —   1797 : άφιξη Γάλλων δημοκρατικών —   1798 – 1799 : κατάληψη από συμμαχικό Ρωσοτουρκικό στρατό —   1800 – 1807 : Επτάνησος Πολιτεία —   1807 : προσάρτηση στη γαλλική αυτοκρατορία —   1808 – 1814 : κατάληψη από Άγγλους —   1815 (Νοέμβριος): συνθήκη Παρισίων – νέο πολιτειακό καθεστώς Επτανήσων —   1849 : παραχώρηση ελευθεριών μέσω συνταγματικών μεταρρυθμίσεων —   1864 : προσάρτηση στην Ελλάδα (συνθήκη Λονδίνου) Κοινωνικές συνθήκες – κοινωνική διαστρωμάτωση: —   Ισχυρό κοινωνικό σύστημα —   Απομεινάρι Αγγλικής προστασίας —   3 κοινωνικές τάξεις: Ευγενείς Αστοί Ποπολάροι —   Οι λογοτέχνες προέρχονται κυρίως από τα 2 πρώτα —   Οικονομική ανεξαρτησία => απερίσπαστοι στο έργο τους Κοινωνικές συνθήκες – πολιτική ζωή: —   Έντονες ιδεολογικές αντιθέσεις —

  Τέλη 11 ου  – 1453:   η Βυζαντινή αυτοκρατορία εισέρχεται σε μακρά περίοδο κρίσης Διαμόρφωση Νέου Ελληνισμού – δύο παράγοντες: α) το Βυζάντιο περιορίζεται σε περιοχές που κυριαρχεί το ελληνικό στοιχείο β) ανάπτυξη εθνικής συνείδησης λόγω των αντιθέσεων με τους Φράγκους Παρουσιάζονται ξανά οι λέξεις «Έλλην» και «γένος» Αρχή νεοελληνικής γραμματείας Ο Λ. Πολίτης θεωρεί πως η «δημώδης γραμματεία/λογοτεχνία» της υστερομεσαιωνικής εποχής αποτελεί την πρώτη φάση της «νεοελληνικής» γραμματείας/λογοτεχνίας. Ως αρχή της νεοελληνικής λογοτεχνίας θεωρεί το έργο του Διγενή Ακρίτη (1 ο  μισό 11 ου  μάλλον) Δημώδης λογοτεχνία:  δηλώνεται η έντεχνη (προσωπική) λογοτεχνική παραγωγή λόγιων συγγραφέων. Η γλώσσα γραφής είναι λαϊκότερη, με ιδιωματικά στοιχεία και πλησιάζει την ομιλουμένη. Χαρακτηριστικά δημώδους γραμματείας/λογοτεχνίας Ανωνυμία. Γραπτή μορφή αρχικής σύνταξης (υπήρχε προφορική παράδοση, αλλά μεταδίδονται γραπτά). Χρήση δημώδους γλώσσας (μεικτή γλώσσα, λόγια και λαϊκά στοιχεία). Ιαμβικός