Ηθογραφία Ως όρος της Ιστορίας της λογοτεχνίας η ηθογραφία δηλώνει την τάση της πεζογραφίας να αντλεί τα θέματά της από κοινωνίες της υπαίθρου κι από την κοινωνία και το περιβάλλον της αστικής γειτονιάς. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και επομένως εντάσσεται στο ρεύμα του ρεαλισμού και αργότερα του νατουραλισμού, χωρίς να λείπουν τα λυρικά και ποιητικά στοιχεία Πιο συγκεκριμένα επικράτησε κατά την περίοδο 1880 – 1930. Συνδέεται άμεσα με τη λογοτεχνική γενιά του 1880 και την ανάπτυξη του νεοελληνικού διηγήματος. Χαρακτηριστικά ηθογραφικών κειμένων: Πιστή παρουσίαση της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο και στο ελληνικό χωριό. Αναφορά στις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του ελληνικού λαού. Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου. Έντονος λυρισμός. Προσωπικά βιώματα. Ο τόπος καταγωγής του πεζογράφου χρησιμοποιείται συχνά ως πλαίσιο στα έργα τους. Παιδικοί αρραβώνες (1877) Γύζης Νικόλαος Λάδι σε μου