Ζητείται ελπίς Μέσα Οκτώβρη, με τα παιδιά της Γ΄ γυμνασίου επεξεργαζόμαστε το «Ζητείται ελπίς». Λίγες μέρες μετά διαβάζω πως εκδίδονται τα «Άπαντα» του Αντώνη Σαμαράκη. Αρχές Νοέμβρη ξεκινά εκ νέου ο εγκλεισμός. Οι άνθρωποι με την αναγγελία του τρέχουν στα καταστήματα να προμηθευτούν τα απαραίτητα και μη. Ξεκινούν οι χριστουγεννιάτικοι στολισμοί. Ξαναδιαβάζω το διήγημα. Ο αφηγητής αναφέρει χαρακτηριστικά «Σκέφτηκε τη σύγχυση που επικρατεί στον κόσμο μας σήμερα. Σύγχυση στον τομέα των ιδεών, σύγχυση στον κοινωνικό τομέα, σύγχυση…». Φαντάζει τόσο σύγχρονη η περιγραφή. Σα να περιγράφει τις μέρες του σήμερα. Τους ανθρώπους του σήμερα. Την κοινωνία στον καιρό του κορονοϊού. Ζητείται ελπίς λοιπόν, μέσα από τους στολισμούς, την αναμονή των Χριστουγέννων, την ψευδαίσθηση της θαλπωρής και της ασφάλειας που θα εξασφαλίσουμε με τον τρόπο αυτό. Ζητείται ελπίς στην ενημέρωση των έξι, ότι θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, στην προηγούμενη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στις δουλε