Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λάννυ - Μαξ Πόρτερ

 

Λάννυ - Μαξ Πόρτερ 

«Δεν είμαστε παρά αξιοθρήνητα αφηγηματικά όντα, κυρία Μπράιλσφορντ, μας πιάνει εμμονή με την αγωνία της απουσίας γνώσης. Ο Σίσυφος, ο Άτλας, η Ηχώ, αυτές οι δύστυχες ψυχές, τώρα εμείς. Είναι η αρχαιότερη ιστορία όλων· ατελεύτητος πόνος.»

Λάννυ - Μαξ Πόρτερ
Το βιβλίο αυτό μου το χάρισε φίλη αγαπημένη. Εκείνες τις μέρες διάβαζα το 1984 του Orwell, που άφησα στην άκρη, διότι δεν άντεχα να περιμένω. Το ξεκίνησα. Στην αρχή διάβαζα χωρίς να καταλαβαίνω τι διαβάζω. Ποιος είναι ο γέρο-Άκανθος και γιατί τα λόγια μέσα στο βιβλίο «πετάνε»; Αμηχανία και περιέργεια μαζί. Άρχισα να υποψιάζομαι πως είναι η ίδια η φύση που ακούει, κάποια αρχαία θεότητα. Γύρισα το βιβλίο ανάποδα και διάβασα το οπισθόφυλλο επιτέλους. Κατατοπιστικό! Ο γέρο-Άκανθος λοιπόν είναι «μία μυθική μορφή που τα μικρά παιδιά ζωγράφιζαν κάποτε πράσινο και φυλλώδη, πνιγμένο από βλαστάρια που ξεφυτρώνουν από το στόμα του». Όμως οι σκόρπιες εκφράσεις συνέχισαν να μην έχουν νόημα, οι φωνές που αντιπροσώπευαν άρχισαν να φαντάζουν ως φασαρία. Κάπου θα τις χρησιμοποιήσει παρακάτω έλεγα στον εαυτό μου.

Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Λάννυ, ένα μικρό παιδί που ζει σε ένα χωριό έξω από το Λονδίνο με τους δύο γονείς του. Εκεί γνωρίζει τον Πιτ που τον μυεί στα μυστικά της ζωγραφικής. Οι σελίδες πέρασαν, το πρώτο μέρος τελείωσε. Στο δεύτερο μέρος η φόρμα του κειμένου άλλαξε, ο γέρο-Άκανθος εξαφανίστηκε, τα λόγια σταμάτησαν να «πετούν». Το τρίτο μέρος μοιάζει με όνειρο, οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με την αλήθεια τους, έρχεται η κορύφωση και τελικά η κάθαρση. Τελείωσα το βιβλίο. Συνέχισα να αισθάνομαι την ίδια αμηχανία.

Τελικά μου άρεσε; Δε μου άρεσε; Είχε κάτι να μου πει; Είχε κάτι διαφορετικό; και αν ναι τι;

Προσπάθησα να απαντήσω στις ερωτήσεις αυτές. Για άλλες βρήκα απάντηση και για άλλες όχι. Δεν κατάφερα να αποφασίσω αν μου άρεσε ή όχι και τελικά ίσως δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Όμως σίγουρα είχε κάτι να μου πει σχετικά με τη διαφορετικότητα, τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τον κοινωνικό αποκλεισμό και το στίγμα, για την αδικία, για τις αλήθειες που κρύβουμε βαθιά μέσα μας, αλήθειες που δεν τολμούμε να πούμε ούτε στον ίδιο τον εαυτό μας. Αναμφίβολα είναι ένα βιβλίο διαφορετικό, ένα βιβλίο που επιχειρεί τη ρήξη και την ανατροπή των λογοτεχνικών κανόνων. Ακολουθεί το δικό του ειρμό, τη δική του λογική, τη δική του αναρχική πορεία.

Λάννυ | Μαξ Πόρτερ | μετάφραση Μυρσίνη Γκανά | εκδόσεις Πόλις

Αν θέλετε να ενημερώνεστε για τις καινούργιες αναρτήσεις του blog μπορείτε να ακολουθήσετε/κάνετε like στη σελίδα Λογοτεχνία παντού στο facebook!

Ετικέτες

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το Μάτι - Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

«Το Μάτι» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το δανείστηκα από το ηλεκτρονικό αναγνωστήριο της εθνικής βιβλιοθήκης Σάββατο απόγευμα. Το ξεκίνησα Σάββατο βράδυ και το ολοκλήρωσα Κυριακή απόγευμα. 152 σελίδες όλες και όλες, μαζί με την εισαγωγή και το επίμετρο. Πρόκειται όμως για ένα τεράστιο βιβλίο. Ομολογώ πως καταπιάνομαι πρώτη φορά με τον Ναμπόκοφ και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Βέβαια, πριν γράψω την ανάρτηση αυτή αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να το κάνω. Δεν είμαι «διαβασμένη» στο κεφάλαιο Ναμπόκοφ, δεν είμαι μυημένη στο έργο του. Μήπως προσπαθώ να καταπιαστώ με κάτι πολύ πάνω από εμένα; Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Η έκδοση του Μεταιχμίου είναι φροντισμένη και ευχάριστη (στα μεγάλα βιβλιοπωλεία φαίνεται να είναι εξαντλημένο, το βιβλιο net λέει πως κυκλοφορεί). Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει εισαγωγή που γράφεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, μία εισαγωγή εξαιρετικά κατατοπιστική σχετικά με τον τίτλο του μυθιστορήματος – ο ίδιος ο Ναμπόκοφ το κατατάσσει στα μυθιστορήματα – με τους ήρωες του έργ...
Διαβάστε περισσότερα

Σκοτεινό νερό - Νικόλα Πουλιέζε

Το Σκοτεινό νερό του Νικόλα Πουλιέζε είναι το μοναδικό βιβλίο που μόλις το τελείωσα το ξανάπιασα από την αρχή, και αυτό διότι ήθελα να δω πιο ολοκληρωμένα τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένο. Ένα βιβλίο που με «έχασε» με τον πρόλογό του, αλλά με «κέρδισε» ξανά, σταδιακά μέχρι το τέλος του. Όλη η υπόθεση του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από τέσσερις ημέρες βροχής στη Νάπολη. Τέσσερις μέρες που επηρεάζουν τη ζωή και την ψυχοσύνθεση των κατοίκων της, οι οποίοι περιμένουν να συμβεί κάτι συγκλονιστικό. Δεν υπάρχει πλοκή, μην περιμένετε να βρείτε σε αυτό μία ολοκληρωμένη ιστορία. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα ορόσημο χρονικό, η αρχή και το τέλος της βροχής. Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα αν υπάρχει πρωταγωνιστής, ο πρόλογος υποδεικνύει ότι αυτός είναι ο Αντρεόλι Κάρλο, το ίδιο και το γεγονός πως η ιστορία του επανέρχεται ανάμεσα στις άλλες ιστορίες, όμως το βιβλίο απαρτίζεται από μία σειρά ιστοριών με διαφορετικούς ήρωες. Μοιάζει σχεδόν με συρραφή διηγημάτων που έχουν όμως μεταξύ τους κοινά στ...
Διαβάστε περισσότερα

Ελέφαντας - Ρέιμοντ Κάρβερ

Όταν πήγα να αγοράσω τους Αρχάριους του Κάρβερ, ο υπάλληλος του βιβλιοπωλείου και φίλος είπε πως θα πρέπει να διαβάσω οπωσδήποτε και τον Ελέφαντα .  Ολοκλήρωσα τους Αρχάριους . Ενθουσιάστηκα. Έγραψα για αυτό και τελικά παρήγγειλα και τον Ελέφαντα . Δεν έψαξα καν την περιγραφή του βιβλίου. Ήμουν σίγουρη πως θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο μέσα μου με το προηγούμενο. Πιάνοντας στα χέρια μου ένα βιβλίο με τόσο αινιγματικό τίτλο συνήθως ξεκινάω τις εικασίες. Δε διαβάζω το οπισθόφυλλο, από φόβο μήπως μου αποκαλύψει τη σημασία του τίτλου. Η συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ, με τίτλο Ελέφαντας , είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Γιατί ελέφαντας αναρωτιόμουν και όσο προχωρούσα από το ένα διήγημα στο άλλο, τόσο πιο πολύ έπειθα τον εαυτό μου πως ο ελέφαντας είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα που πλακώνει τους ανθρώπους για όσα βιώνουν στις ιστορίες αυτές. Ο Κάρβερ βέβαια με διέψευσε πανηγυρικά, η απάντηση ήρθε στο ομώνυμο διήγημα. Άλλωστε ο ελέφαντας δεν είναι απαραίτητο να σε πλακώσει με το βάρος...
Διαβάστε περισσότερα