Λογοτεχνία Παντού

Τελικά πόσο γρήγορα μπορούμε να διαβάσουμε; Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί πώς είναι δυνατόν κάποιοι να διαβάζουν τόσα βιβλία; Πόσες φορές έχουμε ρωτήσει φίλους βιβλιόφιλους  «Μα καλά πόσο γρήγορα διαβάζεις;». Μήπως εγώ διαβάζω αργά; Μήπως θα μπορούσα να διαβάζω πιο γρήγορα; Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ ένα διαδικτυακό σεμινάριο με θέμα Learning how to learn . Μία από τις πολλές παραμέτρους που θίγει είναι αυτή της ταχύτητας ανάγνωσης. Όλο αυτό οδήγησε βεβαίως σε δαιδαλώδεις αναζητήσεις. Άρθρα, μελέτες και πολλές διαφορετικές προσωπικές απόψεις που συνέθεσαν μία πολυδιάστατη απάντηση. Αρχικά είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το μάτι. Θα προσπαθήσω να πω με απλά λόγια όσα κατάλαβα. Σύμφωνα με όσα διάβασα λοιπόν, το μάτι προκειμένου να διαβάσει, θα πρέπει να σταματήσει σε ένα μέρος του κειμένου, είναι σαν να κάνει μικρά άλματα από συλλαβή σε συλλαβή, από λέξη σε λέξη και ένα μεγάλο άλμα όταν αλλάζει σειρά. Αφού το μάτι κάνει κάμποσα μικρά άλ

9 Αγαπημένα Βιβλία του 2020 Σε λίγες μέρες το 2020 θα φύγει. Αυτή τη χρονιά πέρασα πολλές ώρες στο σπίτι και ως εκ τούτου διάβασα πολλά βιβλία. Πολλά αξιόλογα βιβλία. Είχε και κάτι θετικό επομένως! Ανάμεσά τους ξεχώρισα τα παρακάτω εννιά, στα οποία θα κάνω μία σύντομη αναφορά. Διαβάζοντας κρατάω πάντα αποσπάσματα, τα οποία θα παραθέσω επίσης! Incidental Comics by Grant Snider Άνθρωποι και ποντίκια - Τζον Στάινμπεκ Το διάβασα στην προηγούμενη καραντίνα, σύμφωνα με το Goodreads τον Απρίλιο. Νομίζω είναι από τα βιβλία που θα ξαναδιάβαζα ευχάριστα, όπως και πολλά άλλα της λίστας βέβαια. Ένα βιβλίο σύντομο, που ρέει ευχάριστα και μετατρέπεται σταδιακά σε γροθιά στο στομάχι. Μια ανθρώπινη ιστορία για τα όνειρα που τελικά διαψεύστηκαν. « Μου 'τυχε να το δω πολλές φορές. Ένας άνθρωπος κουβεντιάζει μ' έναν άλλο, κι είτε τον προσέχει και τον καταλαβαίνει ο άλλος είτε όχι, δεν κάνει καμία διαφορά .» Η πτώση - Αλμπέρ Καμύ Άλλο ένα σύντομο βιβλίο που τάραξε όμως τη μονοτονί

Ρομαντισμός Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα κινήματα όλων των εποχών, καθώς επηρεάζει, εκτός από τη λογοτεχνία, όλες σχεδόν τις τέχνες. Κυριαρχεί στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές λογοτεχνίες (αγγλική, γαλλική, γερμανική) από τα τέλη του 18 ου αιώνα ως τα μέσα του 19 ου . Στην Ελλάδα εμφανίζεται με καθυστέρηση. Αναλόγως τη χώρα και τη λογοτεχνία ο ρομαντισμός εμφανίζει διαφορές και ιδιομορφίες. Βασικά χαρακτηριστικά: Ο ρομαντικός ποιητής συγκρούεται με τον κλασικισμό και τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού. Αμφισβητεί τους κανόνες, την τυποποίηση και τις ηθικές αξίες του κλασικού παρελθόντος και της παράδοσης. Περίοπτη θέση έχει το συναίσθημα και η φαντασία, η υπερβολή και το ιδανικό. Ο δημιουργός αποκαλύπτει μέσα από την τέχνη την προσωπική του ιδιοφυΐα . Οδηγείται στο παράδοξο, το μυστηριώδες, το ονειρικό, το υπερφυσικό, το ασαφές και το συγκεχυμένο. Διάχυτη μελαγχολία και απαισιοδοξία. Νοσταλγική διάθεση για το παρελθόν. Ως προς τη μορφή: Καταργούνται πολλοί παραδο

Ηθογραφία Ως όρος της Ιστορίας της λογοτεχνίας η ηθογραφία δηλώνει την τάση της πεζογραφίας να αντλεί τα θέματά της από κοινωνίες της υπαίθρου κι από την κοινωνία και το περιβάλλον της αστικής γειτονιάς. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και επομένως εντάσσεται στο ρεύμα του ρεαλισμού και αργότερα του νατουραλισμού, χωρίς να λείπουν τα λυρικά και ποιητικά στοιχεία Πιο συγκεκριμένα επικράτησε κατά την περίοδο 1880 – 1930. Συνδέεται άμεσα με τη λογοτεχνική γενιά του 1880 και την ανάπτυξη του νεοελληνικού διηγήματος. Χαρακτηριστικά ηθογραφικών κειμένων: Πιστή παρουσίαση της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο και στο ελληνικό χωριό. Αναφορά στις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του ελληνικού λαού. Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου.   Έντονος λυρισμός. Προσωπικά βιώματα. Ο τόπος καταγωγής του πεζογράφου χρησιμοποιείται συχνά ως πλαίσιο στα έργα τους. Παιδικοί αρραβώνες (1877) Γύζης Νικόλαος Λάδι σε μου

«Το Μάτι» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το δανείστηκα από το ηλεκτρονικό αναγνωστήριο της εθνικής βιβλιοθήκης Σάββατο απόγευμα. Το ξεκίνησα Σάββατο βράδυ και το ολοκλήρωσα Κυριακή απόγευμα. 152 σελίδες όλες και όλες, μαζί με την εισαγωγή και το επίμετρο. Πρόκειται όμως για ένα τεράστιο βιβλίο. Ομολογώ πως καταπιάνομαι πρώτη φορά με τον Ναμπόκοφ και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Βέβαια, πριν γράψω την ανάρτηση αυτή αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να το κάνω. Δεν είμαι «διαβασμένη» στο κεφάλαιο Ναμπόκοφ, δεν είμαι μυημένη στο έργο του. Μήπως προσπαθώ να καταπιαστώ με κάτι πολύ πάνω από εμένα; Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Η έκδοση του Μεταιχμίου είναι φροντισμένη και ευχάριστη (στα μεγάλα βιβλιοπωλεία φαίνεται να είναι εξαντλημένο, το βιβλιο net λέει πως κυκλοφορεί). Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει εισαγωγή που γράφεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, μία εισαγωγή εξαιρετικά κατατοπιστική σχετικά με τον τίτλο του μυθιστορήματος – ο ίδιος ο Ναμπόκοφ το κατατάσσει στα μυθιστορήματα – με τους ήρωες του έργ

Το βιβλίο του Ρομπέρτο Μπολάνιο «Οι άγριοι ντετέκτιβ» δεν το διάβασα πρόσφατα, για την ακρίβεια το διάβασα πριν ένα χρόνο. Ψάχνοντας το σημειωματάριό μου – από αυτά τα σημειωματάρια που γράφεις μέσα ακαδημαϊκές σημειώσεις και μετά συνταγές για κέικ – για σημειώσεις σχετικά με τη διπλωματική μου βρήκα λίγες σημειώσεις που κράτησα αφού το διάβασα. Και κράτησα σημειώσεις επειδή είναι ΒΙΒΛΙΑΡΑ, το λέω προκαταβολικά και θα το πω όσες φορές χρειαστεί. Είναι από τα λίγα βιβλία που, παρά τις 700+ σελίδες του, διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον και όταν το τελείωσα δεν πίστευα ότι κρατούσα στα χέρια μου ένα τόσο εντυπωσιακό έργο. Έγραφα στο σημειωματάριο: Διαβάζοντας τη συλλεκτική έκδοση "Οι άγριοι ντετέκτιβ"  «Μία ιστορία που περιστρέφεται γύρω από την ποίηση και πιο συγκεκριμένα γύρω από μία ομάδα ποιητών που αυτοπροσδιορίζονται ως ενστικτορεαλιστές. Η ιστορία διαδραματίζεται μεταξύ 1975 και 1996 στην πόλη του Μεξικού αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης και της Αφρικής. Χωρίζεται σε

Με το βιβλίο του Χανς Φάλαντα «Και τώρα, ανθρωπάκο;» είχα αναπτύξει ένα φλερτ εδώ και χρόνια. Το γυρόφερνα, αλλά πάντα κάτι δεν πήγαινε σωστά. Αρχικά αναρωτήθηκα ποια έκδοση να αγοράσω. Πάντα το ίδιο πρόβλημα με τα κλασικά κείμενα… Πήγα λοιπόν στο βιβλιοπωλείο να δω από κοντά τις εκδόσεις. Η μία που κοίταξα είχε γράμματα-ψείρες (έχουμε και υπερμετρωπία ρε παιδιά), η άλλη είχε καλύτερη γραμματοσειρά, αλλά πάλι κάτι δε μου άρεσε. Παραιτήθηκα.  Επανήλθα Διαβάζοντας "Και τώρα, ανθρωπάκο;" σε e-book μετά από καιρό έχοντας αποφασίσει να δοκιμάσω την τύχη μου με το e - book . Φανταστική ιδέα! Μεγαλώνεις τη γραμματοσειρά όσο θέλεις. Ξεκινάω και μετά από λίγες ώρες το παρατάω. Με εκνευρίζει ο Πίνεμπεργκ. Μα τι ανθρωπάκος Θεέ μου! Μετά από δύο χρόνια λοιπόν ξανάρχισα να διαβάζω το βιβλίο, που είχα κάποτε παρατήσει, σκεπτόμενη πως ο Φάλαντα είχε πετύχει το στόχο του. Έφτιαξε έναν χαρακτήρα, έναν ανθρωπάκο, τόσο επιτυχημένο, ικανό να με εκνευρίσει με τη μιζέρια του. Μάλλον πλέον ήταν ο