Λογοτεχνία Παντού

Ρομαντισμός Ο ρομαντισμός είναι ένα από τα σημαντικότερα κινήματα όλων των εποχών, καθώς επηρεάζει, εκτός από τη λογοτεχνία, όλες σχεδόν τις τέχνες. Κυριαρχεί στις τρεις μεγάλες ευρωπαϊκές λογοτεχνίες (αγγλική, γαλλική, γερμανική) από τα τέλη του 18 ου αιώνα ως τα μέσα του 19 ου . Στην Ελλάδα εμφανίζεται με καθυστέρηση. Αναλόγως τη χώρα και τη λογοτεχνία ο ρομαντισμός εμφανίζει διαφορές και ιδιομορφίες. Βασικά χαρακτηριστικά: Ο ρομαντικός ποιητής συγκρούεται με τον κλασικισμό και τον ορθολογισμό του Διαφωτισμού. Αμφισβητεί τους κανόνες, την τυποποίηση και τις ηθικές αξίες του κλασικού παρελθόντος και της παράδοσης. Περίοπτη θέση έχει το συναίσθημα και η φαντασία, η υπερβολή και το ιδανικό. Ο δημιουργός αποκαλύπτει μέσα από την τέχνη την προσωπική του ιδιοφυΐα . Οδηγείται στο παράδοξο, το μυστηριώδες, το ονειρικό, το υπερφυσικό, το ασαφές και το συγκεχυμένο. Διάχυτη μελαγχολία και απαισιοδοξία. Νοσταλγική διάθεση για το παρελθόν. Ως προς τη μορφή: Καταργούνται πολλοί παραδο

Ηθογραφία Ως όρος της Ιστορίας της λογοτεχνίας η ηθογραφία δηλώνει την τάση της πεζογραφίας να αντλεί τα θέματά της από κοινωνίες της υπαίθρου κι από την κοινωνία και το περιβάλλον της αστικής γειτονιάς. Η τάση αυτή διαμορφώθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και επομένως εντάσσεται στο ρεύμα του ρεαλισμού και αργότερα του νατουραλισμού, χωρίς να λείπουν τα λυρικά και ποιητικά στοιχεία Πιο συγκεκριμένα επικράτησε κατά την περίοδο 1880 – 1930. Συνδέεται άμεσα με τη λογοτεχνική γενιά του 1880 και την ανάπτυξη του νεοελληνικού διηγήματος. Χαρακτηριστικά ηθογραφικών κειμένων: Πιστή παρουσίαση της ζωής στην ελληνική ύπαιθρο και στο ελληνικό χωριό. Αναφορά στις τοπικές παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα, τις συνήθειες, το χαρακτήρα και τη νοοτροπία του ελληνικού λαού. Ήρωες είναι οι απλοί άνθρωποι της υπαίθρου.   Έντονος λυρισμός. Προσωπικά βιώματα. Ο τόπος καταγωγής του πεζογράφου χρησιμοποιείται συχνά ως πλαίσιο στα έργα τους. Παιδικοί αρραβώνες (1877) Γύζης Νικόλαος Λάδι σε μου

«Το Μάτι» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το δανείστηκα από το ηλεκτρονικό αναγνωστήριο της εθνικής βιβλιοθήκης Σάββατο απόγευμα. Το ξεκίνησα Σάββατο βράδυ και το ολοκλήρωσα Κυριακή απόγευμα. 152 σελίδες όλες και όλες, μαζί με την εισαγωγή και το επίμετρο. Πρόκειται όμως για ένα τεράστιο βιβλίο. Ομολογώ πως καταπιάνομαι πρώτη φορά με τον Ναμπόκοφ και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Βέβαια, πριν γράψω την ανάρτηση αυτή αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να το κάνω. Δεν είμαι «διαβασμένη» στο κεφάλαιο Ναμπόκοφ, δεν είμαι μυημένη στο έργο του. Μήπως προσπαθώ να καταπιαστώ με κάτι πολύ πάνω από εμένα; Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Η έκδοση του Μεταιχμίου είναι φροντισμένη και ευχάριστη (στα μεγάλα βιβλιοπωλεία φαίνεται να είναι εξαντλημένο, το βιβλιο net λέει πως κυκλοφορεί). Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει εισαγωγή που γράφεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, μία εισαγωγή εξαιρετικά κατατοπιστική σχετικά με τον τίτλο του μυθιστορήματος – ο ίδιος ο Ναμπόκοφ το κατατάσσει στα μυθιστορήματα – με τους ήρωες του έργ

Το βιβλίο του Ρομπέρτο Μπολάνιο «Οι άγριοι ντετέκτιβ» δεν το διάβασα πρόσφατα, για την ακρίβεια το διάβασα πριν ένα χρόνο. Ψάχνοντας το σημειωματάριό μου – από αυτά τα σημειωματάρια που γράφεις μέσα ακαδημαϊκές σημειώσεις και μετά συνταγές για κέικ – για σημειώσεις σχετικά με τη διπλωματική μου βρήκα λίγες σημειώσεις που κράτησα αφού το διάβασα. Και κράτησα σημειώσεις επειδή είναι ΒΙΒΛΙΑΡΑ, το λέω προκαταβολικά και θα το πω όσες φορές χρειαστεί. Είναι από τα λίγα βιβλία που, παρά τις 700+ σελίδες του, διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον και όταν το τελείωσα δεν πίστευα ότι κρατούσα στα χέρια μου ένα τόσο εντυπωσιακό έργο. Έγραφα στο σημειωματάριο: Διαβάζοντας τη συλλεκτική έκδοση "Οι άγριοι ντετέκτιβ"  «Μία ιστορία που περιστρέφεται γύρω από την ποίηση και πιο συγκεκριμένα γύρω από μία ομάδα ποιητών που αυτοπροσδιορίζονται ως ενστικτορεαλιστές. Η ιστορία διαδραματίζεται μεταξύ 1975 και 1996 στην πόλη του Μεξικού αλλά και σε άλλες πόλεις της Ευρώπης και της Αφρικής. Χωρίζεται σε

Με το βιβλίο του Χανς Φάλαντα «Και τώρα, ανθρωπάκο;» είχα αναπτύξει ένα φλερτ εδώ και χρόνια. Το γυρόφερνα, αλλά πάντα κάτι δεν πήγαινε σωστά. Αρχικά αναρωτήθηκα ποια έκδοση να αγοράσω. Πάντα το ίδιο πρόβλημα με τα κλασικά κείμενα… Πήγα λοιπόν στο βιβλιοπωλείο να δω από κοντά τις εκδόσεις. Η μία που κοίταξα είχε γράμματα-ψείρες (έχουμε και υπερμετρωπία ρε παιδιά), η άλλη είχε καλύτερη γραμματοσειρά, αλλά πάλι κάτι δε μου άρεσε. Παραιτήθηκα.  Επανήλθα Διαβάζοντας "Και τώρα, ανθρωπάκο;" σε e-book μετά από καιρό έχοντας αποφασίσει να δοκιμάσω την τύχη μου με το e - book . Φανταστική ιδέα! Μεγαλώνεις τη γραμματοσειρά όσο θέλεις. Ξεκινάω και μετά από λίγες ώρες το παρατάω. Με εκνευρίζει ο Πίνεμπεργκ. Μα τι ανθρωπάκος Θεέ μου! Μετά από δύο χρόνια λοιπόν ξανάρχισα να διαβάζω το βιβλίο, που είχα κάποτε παρατήσει, σκεπτόμενη πως ο Φάλαντα είχε πετύχει το στόχο του. Έφτιαξε έναν χαρακτήρα, έναν ανθρωπάκο, τόσο επιτυχημένο, ικανό να με εκνευρίσει με τη μιζέρια του. Μάλλον πλέον ήταν ο

"Ιστορία δύο πόλεων"  Τσαρλς Ντίκενς    Την «Ιστορία δύο πόλεων» τη «λιβάνιζα» καιρό τώρα. Ξεκίνησα να διαβάζω το πρωτότυπο κείμενο – ναι το αγγλικό – αλλά δεν τα κατάφερα. Αποφάσισα να αγοράσω την ελληνική μετάφραση. Δίλημμα πάλι, ποια έκδοση να προτιμήσω. Τελικά κατέληξα στην πιο πρόσφατη, αυτή του Ψυχογιού, και δεν το μετάνιωσα. Όμορφη έκδοση, αρκετά προσεγμένη, με μετάφραση που μου θύμισε πολύ το πρωτότυπο κείμενο, χωρίς να λείπουν βέβαια τα λάθη. Ξεκινάω λοιπόν και διαβάζω: " Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η Άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο, πηγαίναμε γραμμή όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση - κοντολογίς, η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που

 ΕΡΩΤΙΚΗ (ΙΠΠΟΤΙΚΗ) ΜΥΘΙΣΤΟΡΙΑ   Ως "μυθιστορία" αναφέρεται το μεσαιωνικό μυθιστόρημα. Πολλές φορές αναφέρεται και με τον όρο "μυθιστόρημα", ενώ οι κλασικοί φιλόλογοι το ονομάζουν "αρχαίο" μυθιστόρημα.   1ος αι. μ.Χ. εμφανίζεται το παλαιότερο μυθιστόρημα με τίτλο Τα περί Χαιρέαν και Καλλιρρόην του Χαρίτωνα.   2ος αι. μ.Χ. τα σημαντικότερα έργα της κατηγορίας. Είναι η «περίοδος της 2ης σοφιστικής». Δάφνις και Χλόη του Λόγγου (ποιμενικό ειδύλλιο, διαδραματίζεται στη Λέσβο) Εφεσιακά του Ξενοφώντα του Εφέσιου Τα κατά Λευκίππην και Κλειτοφώντα του Αχιλλέα Τάτιου   4ος αι. μ.Χ. τα Αιθιοπικά του Ηλιόδωρου   Οι παραπάνω μυθιστορίες: Διαδραματίζονται σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Βασικά θεματικά στοιχεία: το ταξίδι και η περιπέτεια Βασική υπόθεση: ο χωρισμός 2 ερωτευμένων, τα εμπόδια, οι δυσκολίες ως την επανένωσή τους. Ο Έρωτας είναι η κινητήριος δύναμη. Η τύχη εχθρική θεότητα Δευτερεύοντα στοιχεία: η θρησκεία, η μαγεία, το όνειρο