Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αυτο-αποτελεσματικότητα (Self-efficacy)


Πόσες φορές έχουμε ορίσει ένα στόχο και τελικά δεν τον πέτυχαμε; Πόσες φορές τα παρατήσαμε πολύ γρήγορα έχοντας τη βεβαιότητα πως δεν πρόκειται να τα καταφέρουμε; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιος είναι λόγος που αποθαρρύνεται κανείς εύκολα; Οι απαντήσεις μπορεί να ποικίλουν, όμως μία από τις έννοιες που μπορεί να ρίξει φως στους προβληματισμούς αυτούς είναι αυτή της αυτο-αποτελεσματικότητας (self-efficacy).




Ως αυτο-αποτελεσματικότητα ο Bandura ορίζει την υποκειμενική πίστη των ανθρώπων στις ικανότητές τους να οργανώσουν και να εκτελέσουν μία σειρά δράσεων, που είναι απαραίτητες για την επίτευξη της επιθυμητής απόδοσης. Η αυτο-αποτελεσματικότητα επηρεάζει το πώς οι άνθρωποι αισθάνονται, σκέφτονται, κινητοποιούν τον εαυτό τους και συμπεριφέρονται. Οι άνθρωποι που έχουν ισχυρή αίσθηση αποτελεσματικότητας καταφέρνουν να ολοκληρώσουν περισσότερα επιτεύγματα και απολαμβάνουν το ευ ζην. Φέρουν εις πέρας δύσκολες εργασίες και θέτουν στους εαυτούς τους υψηλούς στόχους και προκλήσεις. Επανέρχονται γρήγορα μετά από μία αποτυχία και την αποδίδουν σε ανεπαρκή προσπάθεια ή γνώση ή σε μη κατάκτηση των απαραίτητων δεξιοτήτων. Αντιμετωπίζουν έκρυθμες καταστάσεις, ως κάτι που μπορούν να χειριστούν. Όλα αυτά οδηγούν στην αύξηση των προσωπικών επιτευγμάτων, στη μείωση του στρες και στη μειωμένη πιθανότητα για κατάθλιψη.

Από την άλλη πλευρά, οι άνθρωποι που αμφιβάλλουν για τις ικανότητές τους προσπαθούν να αποφύγουν τις δύσκολες εργασίες, τις οποίες αντιμετωπίζουν ως απειλή. Παρουσιάζουν χαμηλές προσδοκίες και αδύναμη θέληση στους στόχους που οι ίδιοι θέτουν. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες εργασίες  εκείνοι ανατρέχουν σε όλες τις προσωπικές τους ανεπάρκειες, στα εμπόδια που θα αντιμετωπίσουν καθώς και σε όλα τα είδη των αντιξοοτήτων, αντί να επικεντρωθούν στο να ανταπεξέλθουν επιτυχώς. Χαλαρώνουν τις προσπάθειές τους και παραιτούνται μπροστά στις δυσκολίες. Δυσκολεύονται να επανέλθουν μετά από μία αποτυχία και χάνουν την πίστη τους στις ικανότητές τους. Έτσι γίνονται εύκολα θύματα του στρες και της κατάθλιψης.

Όμως, οι πεποιθήσεις των ατόμων σχετικά με την αποτελεσματικότητά τους, σύμφωνα με τον Bandura, προέρχονται από τέσσερις βασικές πηγές. 




Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αναπτύξει κανείς το αίσθημα της αυτο-αποτελεσματικότητας του είναι να περάσει μέσα από εμπειρίες εξειδίκευσης. Οι επιτυχίες δημιουργούν ισχυρή πεποίθηση σχετικά με την αποτελεσματικότητά μας, ενώ οι αποτυχίες την υποσκάπτουν, ειδικά στην περίπτωση που δεν έχει καθιερωθεί το αίσθημα αποτελεσματικότητας μέσα μας. Αν οι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να απολαμβάνουν εύκολη επιτυχία, τότε αναμένουν και γρήγορα αποτελέσματα, οπότε και αποθαρρύνονται εξίσου εύκολα από την αποτυχία. Για να αποκτήσει κανείς το αίσθημα της αποτελεσματικότητας θα πρέπει να βιώσει εμπειρίες κατά τη διάρκεια των οποίων υπερνίκησε τα εμπόδια μέσα από επίμονη προσπάθεια. Μερικές φορές οι δυσκολίες και οι αναποδιές προσφέρουν στους ανθρώπους ένα χρήσιμο μάθημα για την επιτυχία και την ανάγκη για προσπάθεια.

Μία δεύτερη πηγή για την επίτευξη ισχυρού αισθήματος αυτο-αποτελεσματικότητας είναι μέσα από τις εμπειρίες των άλλων, μέσα από ένα πρότυπο. Το να παρατηρεί κανείς ανθρώπους με εφάμιλλες ικανότητες να επιτυγχάνουν, ενισχύει την πεποίθηση πως μπορεί να τα καταφέρει εξίσου καλά. Με ανάλογο τρόπο, βέβαια, λειτουργεί και η αποτυχία. Το να βλέπει κανείς ανθρώπους με ανάλογα ή και περισσότερα προσόντα να αποτυγχάνουν είναι αποθαρρυντικό. Όμως τα πρότυπα άλλων ανθρώπων δεν παρέχουν μόνο πληροφορίες σχετικά με την πιθανότητα επιτυχίας ή αποτυχίας, αλλά συχνά μέσα από τη συμπεριφορά τους εκφράζουν τρόπους σκέψης, μεταφέρουν γνώσεις και στρατηγικές σχετικά με τις απαιτήσεις μίας εργασίας.

Η τρίτη πηγή σχετίζεται με την κοινωνική πειθώ, δηλαδή τη λεκτική υποστήριξη που παρέχουν οι άνθρωποι που συναναστρέφεται κανείς ότι έχεις ό,τι χρειάζεται για να επιτύχεις. Οι άνθρωποι που πείθονται λεκτικά ότι έχουν τις απαραίτητες ικανότητες να επιτύχουν, είναι πιθανό να καταβάλουν μεγαλύτερη προσπάθεια και εμπλέκονται σε δραστηριότητες που σε άλλη περίπτωση θα απέφευγαν. Όλα αυτά βέβαια επιτυγχάνουν μέσα στα πλαίσια ρεαλιστικών ορίων. Όμως, αν οι πεποιθήσεις που καλλιεργούνται δεν είναι ρεαλιστικές, τότε το αποτέλεσμα θα είναι το αντίθετο και θα αποδυναμωθεί το αίσθημα αυτό-αποτελεσματικότητας του αποδέκτη.

Η τέταρτη και τελευταία πηγή σχετίζεται με τη σωματική και συναισθηματική διέγερση. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται τη σωματική διέγερση και τα συναισθήματα που τη συνοδεύουν ως ενδείξεις της αυτο-αποτελεσματικότητάς τους. Οι έντονες συναισθηματικές αντιδράσεις όπως και οι καταστάσεις υψηλής σωματικής διέγερσης κατά τη διάρκεια εκτέλεσης ενός έργου ερμηνεύονται συνήθως ως ενδείξεις ευπάθειας στην αποτυχία. Μάλιστα οι έρευνες έχουν δείξει ότι κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων  που απαιτούν σωματική άσκηση και αντοχή οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται την κούραση και τους πόνους ως ενδείξεις φυσικής αδυναμίας. Ως εκ τούτου όταν μειώνονται οι προσδοκίες αυτο-αποτελεσματικότητας αυξάνεται ο φόβος της αποτυχίας και μέσω αυτού παράγεται ακόμη περισσότερο άγχος. Το άγχος βέβαια συμβάλλει στις ανεπαρκείς επιδόσεις και τελικά στην επιβεβαίωση των αρχικών ανησυχιών του ατόμου.

Η αυτο-αποτελεσματικότητα σχετίζεται άμεσα με την αποτελεσματική αντιμετώπιση μιας κατάστασης και επομένως έχει συνέπειες στη συμπεριφορά του ατόμου. Ειδικότερα, το άτομο θα επιλέξει τελικά να προβεί σε συγκεκριμένες ενέργειες χωρίς να τις αποφεύγει, θα επιδείξει τη δέουσα επιμονή για να αντιμετωπίσει την οργάνωση και εκτέλεση των ενεργειών του παρά τις όποιες δυσκολίες ή αντιξοότητες και τέλος θα αυξήσει την ένταση και τη διάρκεια των προσπαθειών του. Επίσης ο υψηλός βαθμός εκτίμησης αυτο-αποτελεσματικότητας οδηγεί σε μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχούς έκβασης, αφού το άτομο, εξαιτίας της υποκειμενικής εκτίμησης των δυνατοτήτων του, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια του. Συνεπώς υπάρχει μία αλληλεπίδραση ανάμεσα στο βαθμό αυτο-αποτελεσματικότητας και στους συγκεκριμένους τύπους συμπεριφοράς.

Μετά από αυτόν τον καταιγισμό πληροφοριών, ήρθε νομίζω η ώρα να αναλογιστούμε το δικό μας αίσθημα αυτο-αποτελεσματικότητας!





Αν θέλετε να ενημερώνεστε για τις καινούργιες αναρτήσεις του blog μπορείτε να ακολουθήσετε/κάνετε like στη σελίδα Λογοτεχνία παντού στο facebook!

 

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Άλφρεντ & Έμιλυ - Ντόρις Λέσινγκ

Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν κατάλαβα πώς έφτασε στα χέρια μου. Δεν είχα σκοπό να το αγοράσω, ούτε να αγοράσω βιβλία γενικώς εκείνη τη μέρα. Βρέθηκα στο παζάρι βιβλίου της Κοτζιά – πριν 2 ή 3 χρόνια – και απλώς μου τράβηξε την προσοχή. Δεν το πολυσκέφτηκα – η τιμή του ήταν εξαιρετική – και το αγόρασα. Το Άλφρεντ & Έμιλυ είναι το τελευταίο βιβλίο της Ντόρις Λέσινγκ, η οποία τιμήθηκε στα 87 της χρόνια (2007) με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Στο έργο της αυτό μιλά για τη ζωή των γονιών της. Χωρίζει το βιβλίο σε δύο μέρη. Το πρώτο περιέχει μία φανταστική ιστορία με πρωταγωνιστές τους γονείς της, οι οποίοι ζουν όμως μία άλλη φανταστική ζωή που τους έδωσε η συγγραφέας. Το δεύτερο μέρος περιέχει τις αναμνήσεις της από τους γονείς της και από τη ζωή τους στη Βρετανική αποικία της Ζιμπάμπουε όπου μεγάλωσε. Για να είμαι ειλικρινής το πρώτο μέρος το βρήκα βαρετό. Μία ιστορία με πλούσιους και φτωχούς, με αστούς και επαρχιώτες, με φιλανθρωπίες και μουσικές βραδιές. Τίποτα ιδιαίτερο. Η Λέσινγκ έφτιαξ

Ιστορία δύο πόλεων - Τσαρλς Ντίκενς

"Ιστορία δύο πόλεων"  Τσαρλς Ντίκενς    Την «Ιστορία δύο πόλεων» τη «λιβάνιζα» καιρό τώρα. Ξεκίνησα να διαβάζω το πρωτότυπο κείμενο – ναι το αγγλικό – αλλά δεν τα κατάφερα. Αποφάσισα να αγοράσω την ελληνική μετάφραση. Δίλημμα πάλι, ποια έκδοση να προτιμήσω. Τελικά κατέληξα στην πιο πρόσφατη, αυτή του Ψυχογιού, και δεν το μετάνιωσα. Όμορφη έκδοση, αρκετά προσεγμένη, με μετάφραση που μου θύμισε πολύ το πρωτότυπο κείμενο, χωρίς να λείπουν βέβαια τα λάθη. Ξεκινάω λοιπόν και διαβάζω: " Ήταν οι καλύτεροι καιροί, ήταν οι χειρότεροι καιροί, ήταν η εποχή της σοφίας, ήταν η εποχή της ανοησίας, ήταν τα χρόνια της πίστης, ήταν τα χρόνια της δυσπιστίας, ήταν η εποχή του Φωτός, ήταν η εποχή του Σκότους, ήταν η Άνοιξη της ελπίδας, ήταν ο χειμώνας της απελπισίας, είχαμε τα πάντα μπροστά μας, δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, πηγαίναμε όλοι γραμμή για τον Παράδεισο, πηγαίναμε γραμμή όλοι προς την αντίθετη κατεύθυνση - κοντολογίς, η περίοδος εκείνη έμοιαζε τόσο πολύ με την τωρινή, που

Ελέφαντας - Ρέιμοντ Κάρβερ

Όταν πήγα να αγοράσω τους Αρχάριους του Κάρβερ, ο υπάλληλος του βιβλιοπωλείου και φίλος είπε πως θα πρέπει να διαβάσω οπωσδήποτε και τον Ελέφαντα .  Ολοκλήρωσα τους Αρχάριους . Ενθουσιάστηκα. Έγραψα για αυτό και τελικά παρήγγειλα και τον Ελέφαντα . Δεν έψαξα καν την περιγραφή του βιβλίου. Ήμουν σίγουρη πως θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο μέσα μου με το προηγούμενο. Πιάνοντας στα χέρια μου ένα βιβλίο με τόσο αινιγματικό τίτλο συνήθως ξεκινάω τις εικασίες. Δε διαβάζω το οπισθόφυλλο, από φόβο μήπως μου αποκαλύψει τη σημασία του τίτλου. Η συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ, με τίτλο Ελέφαντας , είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Γιατί ελέφαντας αναρωτιόμουν και όσο προχωρούσα από το ένα διήγημα στο άλλο, τόσο πιο πολύ έπειθα τον εαυτό μου πως ο ελέφαντας είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα που πλακώνει τους ανθρώπους για όσα βιώνουν στις ιστορίες αυτές. Ο Κάρβερ βέβαια με διέψευσε πανηγυρικά, η απάντηση ήρθε στο ομώνυμο διήγημα. Άλλωστε ο ελέφαντας δεν είναι απαραίτητο να σε πλακώσει με το βάρος του