Η νουβέλα του Μωμ, «Βροχή», είναι υπόθεση ενός απογεύματος. Εκατό μικρές, αλλά απολαυστικές σελίδες, που θα σας κάνουν παρέα μαζί με τον καφέ σας, διότι τόσο θα χρειαστείτε για να το διαβάσετε. Θα ανασηκώσετε το φρύδι τακτικά και θα γελάσετε επίσης. Μοναδική προϋπόθεση, η απουσία θρησκευτικού φανατισμού.
Η ιστορία έχει ως εξής, δύο ζευγάρια – ένας γιατρός, ένας ιεραπόστολος
και οι σύζυγοί τους – ταξιδεύουν με πλοίο και προορισμό την Άπια, στα νησιά
Σαμόα στον Νότιο Ειρηνικό. Αναγκάζονται να διακόψουν τα ταξίδι τους, καθώς
υπάρχει υποψία επιδημίας ιλαράς, οπότε και παραμένουν στο Πάγκο-Πάγκο. Στο ίδιο
πλοίο ταξίδευε μαζί τους και η Σέηντι, μία πόρνη, που αγαπά το γραμμόφωνο και τη
συναναστροφή με ναύτες, και βρίσκει δωμάτιο στο ίδιο κατάλυμα με εκείνους. Ο
ιεραπόστολος και η Σέηντι έρχονται σε ευθεία ρήξη, ενώ ο γιατρός παίζει το ρόλο
του μεσολαβητή. Η κατάσταση γρήγορα εκρήγνυται και το τέλος επιβεβαιώνει τις υποψίες
του αναγνώστη με τρόπο όμως ανατρεπτικό.
Ο Μωμ αναπτύσσει τη νουβέλα του με εξαιρετική δεξιοτεχνία.
Διακρίνει κανείς αρχή, μέση-κορύφωση, αποκλιμάκωση, τέλος. Διαγράφει τους χαρακτήρες
του με γλαφυρότητα και συνέπεια. Δημιουργεί στον αναγνώστη διάθεση ευχάριστη,
μιας και ο λόγος ρέει αβίαστα, χωρίς περιττές φιοριτούρες και λεπτομέρειες που
κουράζουν. Στηλιτεύει την αυστηρότητα και τελικά την υποκρισία της άκρατης
θρησκευτικότητας. Και η βροχή; Η βροχή υπάρχει πάντα στο παρασκήνιο, πέφτει
μονότονα και βασανιστικά, για να μας υπενθυμίσει πως «δεν υπάρχει διαφυγή απ’
ό,τι είναι προδιαγεγραμμένο και πως η φύση θα ακολουθήσει μοιραία την πορεία της»
«έπεφτε αδυσώπητα και είχε κάτι το τρομακτικό που σ’ έκανε
να διαισθάνεσαι τη μοχθηρία των πρωτόγονων δυνάμεων της φύσης. Δεν έπεφτε
καταρρακτωδώς, έρρεε σαν χείμαρρος. Θύμιζε κατακλυσμό εξ ουρανού και βροντούσε στην
κλιμακωτή λαμαρίνα της στέγης, σταθερά, επίμονα, εκνευριστικά. Θα ‘λεγε κανείς
ότι κατεχόταν από ανεξέλεγκτη μανία. Ώρες, ώρες ένιωθες την ανάγκη να ουρλιάξεις,
αν δε σταματούσε, και ύστερα, όλως αιφνιδίως σε κυρίευε ένα αίσθημα ανημποριάς,
σαν μια αδυναμία σε όλα τα μέλη, και σε συνέτριβε η θλίψη και η απελπισία.»
W. Somerset
Maugham | Βροχή | μετάφραση:. Παλμύρα Ισμυρίδου | εκδ. Άγρα