Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Kafka on the Shore - Haruki Murakami

Υπόθεση


Kafka on the Shore ή αλλιώς Ο Κάφκα στην ακτή είναι ο τίτλος του βιβλίου που περιστρέφεται γύρω από την ιστορία ενός 16χρονου αγοριού, του Κάφκα Ταμούρα, που το σκάει από το σπίτι του ψάχνοντας να βρει τη μητέρα και την αδερφή του. Στο βιβλίο εμφανίζονται και άλλοι ήρωες, όπως ο Νακάτα, ένας ηλικιωμένος κύριος που μιλά με τις γάτες, ο Χοσίνο, ένας νέος έτοιμος να ακολουθήσει την περιπέτεια, το αγόρι με το όνομα Κοράκι, ο Οσίμα, βιβλιοθηκάριος και πάντα βοηθός στα δύσκολα και πολλοί άλλοι. Όλοι συνεπικουρούν στο ταξίδι ενηλικίωσης του Κάφκα, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, να ανακαλύψει τον εαυτό του και να ακολουθήσει μία νέα πορεία.


Διάρθρωση


Ο Μουρακάμι επιλέγει να χτίσει το βιβλίο του ξεκινώντας από 4
διαφορετικές ιστορίες που με το πέρασμα των σελίδων πλησιάζουν όλο και περισσότερο μεταξύ τους, γίνονται δύο και εν τέλει μία. Σε κάθε κεφάλαιο αφηγείται μία ιστορία που καλύπτει διαφορετικές χρονικές περιόδους, τόσο του παρελθόντος όσο και του παρόντος. Κάποιες φορές χρησιμοποιεί εξωτερικές μαρτυρίες για να περιγράψει όσα συνέβησαν, για να κατανοήσουμε τον ήρωα μέσα από τα μάτια ενός μάρτυρα. Εναλλάσσει τα πρόσωπα τακτικά, άλλοτε χρησιμοποιεί το α΄ πρόσωπο του ενικού, άλλοτε του πληθυντικού, άλλοτε το γ΄, άλλοτε ο ήρωας παραθέτει τις σκέψεις του, άλλοτε ένας εξωτερικός αφηγητής μας περιγράφει όσα συμβαίνουν. Εναλλαγές που περνούν σχεδόν απαρατήρητες ωστόσο, μιας και είναι απόλυτα εναρμονισμένες με την πρόθεση του συγγραφέα να πλησιάσουμε τον ήρωα ή να παραμείνουμε αποστασιοποιημένοι.


Εντυπώσεις


Το βιβλίο Kafka on the Shore είναι ένα παραμύθι για μεγάλους. Ένα βιβλίο που ρέει εύκολα, χωρίς να σε προβληματίζει ιδιαίτερα, τουλάχιστον όχι αν δεν αναζητάς ο ίδιος να προβληματιστείς. Το εξωλογικό στοιχείο είναι έντονο, άνθρωποι και γάτες που συνομιλούν, πέτρες που ανοίγουν πόρτες για έναν άλλο κόσμο (;) / μια άλλη διάσταση (;), άνθρωποι που ρουφάνε ψυχές γατών, οιδιπόδειες προφητείες, οπτασίες. Όλα αυτά συναπαρτίζουν ένα μαγικό σύμπαν που ο Μουρακάμι δημιουργεί με μεγάλη δεξιοτεχνία. Αν έχετε διαβάσει κάποιο άλλο βιβλίο του, είναι βέβαιο ότι έχετε πάρει μια γεύση. Ο Μουρακάμι είναι μάστορας σε αυτό. 

Όμως, και εδώ έρχεται αυτό το μεγάλο όμως, το ίδιο όμως που όρθωσα και όταν διάβασα το 1Q84 του ιδίου, είναι φλύαρος. Σε κάποια σημεία ανυπόφορα φλύαρος, τόσο που θες απεγνωσμένα να παρατήσεις το βιβλίο, αλλά σου έχει στήσει τόσο ωραία την ιστορία, που αποφασίζεις να συνεχίσεις για να δεις που θα πάει τελικά. Επίσης, σε αρκετά σημεία γίνεται τόσο εκλαϊκευμένα φιλοσοφικός, σου πετάει στη μούρη τη μία “σοφία” ζωής μετά την άλλη, τόσο που αναρωτιέσαι μήπως πήρες το βιβλίο από το ράφι με τα βιβλία αυτοβελτίωσης, αλλά δεν το παρατήρησες. Όλα αυτά όμως τα ξεπερνάς, διότι σε έχει απορροφήσει η ιστορία, γιατί έχεις ήδη μπει στον μαγικό του κόσμο.

Για να μην μακρυγορήσω άλλο, είναι ένα βιβλίο εύκολο, χωρίς δεύτερα και τρίτα επίπεδα νοήματος – ακόμα και η οιδιπόδεια προφητεία είναι ρητά ειπωμένη. Το διάβασα στα αγγλικά και η γλώσσα του ήταν απλή και κατανοητή. Επομένως για όσους αναζητάτε ένα βιβλίο εύκολο για να ξεκινήσετε να διαβάζετε στα αγγλικά, θα έλεγα ότι είναι μια καλή επιλογή.


"Sometimes fate is like a small sandstorm that keeps changing directions. You change direction but the sandstorm chases you. You turn again, but the storm adjusts. Over and over you play this out, like some ominous dance with death just before dawn. Why? Because this storm isn't something that blew in from far away, something that has nothing to do with you. This storm is you. Something inside of you. So all you can do is give in to it, step right inside the storm, closing your eyes and plugging up your ears so the sand doesn't get in, and walk through it, step by step. There's no sun there, no moon, no direction, no sense of time. Just fine white sand swirling up into the sky like pulverized bones. That's the kind of sandstorm you need to imagine."


Haruki Murakami | Kafka on the shore | Alfred A. Knopf | New York 2005 

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Το Μάτι - Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ

«Το Μάτι» του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το δανείστηκα από το ηλεκτρονικό αναγνωστήριο της εθνικής βιβλιοθήκης Σάββατο απόγευμα. Το ξεκίνησα Σάββατο βράδυ και το ολοκλήρωσα Κυριακή απόγευμα. 152 σελίδες όλες και όλες, μαζί με την εισαγωγή και το επίμετρο. Πρόκειται όμως για ένα τεράστιο βιβλίο. Ομολογώ πως καταπιάνομαι πρώτη φορά με τον Ναμπόκοφ και σίγουρα δε θα είναι η τελευταία. Βέβαια, πριν γράψω την ανάρτηση αυτή αναρωτήθηκα αν θα έπρεπε να το κάνω. Δεν είμαι «διαβασμένη» στο κεφάλαιο Ναμπόκοφ, δεν είμαι μυημένη στο έργο του. Μήπως προσπαθώ να καταπιαστώ με κάτι πολύ πάνω από εμένα; Αποφάσισα να το δοκιμάσω. Η έκδοση του Μεταιχμίου είναι φροντισμένη και ευχάριστη (στα μεγάλα βιβλιοπωλεία φαίνεται να είναι εξαντλημένο, το βιβλιο net λέει πως κυκλοφορεί). Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει εισαγωγή που γράφεται από τον ίδιο τον συγγραφέα, μία εισαγωγή εξαιρετικά κατατοπιστική σχετικά με τον τίτλο του μυθιστορήματος – ο ίδιος ο Ναμπόκοφ το κατατάσσει στα μυθιστορήματα – με τους ήρωες του έργ...

Σκοτεινό νερό - Νικόλα Πουλιέζε

Το Σκοτεινό νερό του Νικόλα Πουλιέζε είναι το μοναδικό βιβλίο που μόλις το τελείωσα το ξανάπιασα από την αρχή, και αυτό διότι ήθελα να δω πιο ολοκληρωμένα τον τρόπο με τον οποίο είναι δομημένο. Ένα βιβλίο που με «έχασε» με τον πρόλογό του, αλλά με «κέρδισε» ξανά, σταδιακά μέχρι το τέλος του. Όλη η υπόθεση του βιβλίου περιστρέφεται γύρω από τέσσερις ημέρες βροχής στη Νάπολη. Τέσσερις μέρες που επηρεάζουν τη ζωή και την ψυχοσύνθεση των κατοίκων της, οι οποίοι περιμένουν να συμβεί κάτι συγκλονιστικό. Δεν υπάρχει πλοκή, μην περιμένετε να βρείτε σε αυτό μία ολοκληρωμένη ιστορία. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχει ένα ορόσημο χρονικό, η αρχή και το τέλος της βροχής. Δε μπορώ να πω με βεβαιότητα αν υπάρχει πρωταγωνιστής, ο πρόλογος υποδεικνύει ότι αυτός είναι ο Αντρεόλι Κάρλο, το ίδιο και το γεγονός πως η ιστορία του επανέρχεται ανάμεσα στις άλλες ιστορίες, όμως το βιβλίο απαρτίζεται από μία σειρά ιστοριών με διαφορετικούς ήρωες. Μοιάζει σχεδόν με συρραφή διηγημάτων που έχουν όμως μεταξύ τους κοινά στ...

Ελέφαντας - Ρέιμοντ Κάρβερ

Όταν πήγα να αγοράσω τους Αρχάριους του Κάρβερ, ο υπάλληλος του βιβλιοπωλείου και φίλος είπε πως θα πρέπει να διαβάσω οπωσδήποτε και τον Ελέφαντα .  Ολοκλήρωσα τους Αρχάριους . Ενθουσιάστηκα. Έγραψα για αυτό και τελικά παρήγγειλα και τον Ελέφαντα . Δεν έψαξα καν την περιγραφή του βιβλίου. Ήμουν σίγουρη πως θα έχει τον ίδιο αντίκτυπο μέσα μου με το προηγούμενο. Πιάνοντας στα χέρια μου ένα βιβλίο με τόσο αινιγματικό τίτλο συνήθως ξεκινάω τις εικασίες. Δε διαβάζω το οπισθόφυλλο, από φόβο μήπως μου αποκαλύψει τη σημασία του τίτλου. Η συλλογή διηγημάτων του Ρέιμοντ Κάρβερ, με τίτλο Ελέφαντας , είναι ένα από αυτά τα βιβλία. Γιατί ελέφαντας αναρωτιόμουν και όσο προχωρούσα από το ένα διήγημα στο άλλο, τόσο πιο πολύ έπειθα τον εαυτό μου πως ο ελέφαντας είναι αυτό το βαρύ συναίσθημα που πλακώνει τους ανθρώπους για όσα βιώνουν στις ιστορίες αυτές. Ο Κάρβερ βέβαια με διέψευσε πανηγυρικά, η απάντηση ήρθε στο ομώνυμο διήγημα. Άλλωστε ο ελέφαντας δεν είναι απαραίτητο να σε πλακώσει με το βάρος...